– Czy możemy uznać – powiedziała – że najnormalniejszą osobą wśród nas jest Regis?– Zatem należy się bać! – odparł...

Jak cię złapią, to znaczy, że oszukiwałeś. Jak nie, to znaczy, że posłużyłeś się odpowiednią taktyką.

– Być może to nasze ironie losu prowadzą nas po drodze, którą często sami wybieramy.
Słysząc to, Catti-brie spoważniała. Wulfgar zrozumiał, że rozmowa zaprowadziła ich do punktu wyjścia, do rozmowy o stanie Bruenora.
– Może – zgodziła się kobieta. – Aż do, tej chwili, gdy Bruenor nie żyje, a Drizzt jest gdzieś tam, samotny.
– Nie! – odparł stanowczo Wulfgar, odrywając się od głazu i stając przed nią. – Milcz!
Catti-brie westchnęła i otworzyła już usta, lecz Wulfgar uciął to gestem.
– Myślę o mojej żonie i dziecku w Mithrilowej Hali – powiedział wojownik. – Za każdym razem, gdy stamtąd wychodzę, wiem, że mogę już nie zobaczyć Delly i Colson. A mimo to idę, bo droga mnie wzywa... a jak sama przyznałaś, wzywa również i ciebie. Bruenor odszedł i musimy się z tym pogodzić, a Drizzt... cóż, kto wie, gdzie teraz biega? Kto wie, czy przeszyła go orcza włócznia, uciszając na zawsze? Nie wiesz tego ani ty, ani ja, choć obydwoje modlimy się gorąco, aby wszystko było z nim w porządku i aby szybko do nas wrócił.
Lecz nawet jeśli stanie się inaczej, nawet jeśli Regis zostanie stałym namiestnikiem lub doradcą, gdyby królem został Banak Brawnanvil, nie porzucę tej drogi. To moje życie, z wiatrem w twarz i gwiazdami nad głową. To mój los – walczyć z orkami, gigantami i wszystkimi, którzy zagrażają spokojnym mieszkańcom tej ziemi. Akceptuję to i cieszę się tym, i tak będzie, dopóki nie będę za stary, by biegać po górskich ścieżkach, albo nie powali mnie czyjaś broń. Delly wie o tym. Akceptuje fakt, że niewiele czasu spędzam przy jej boku, w Mithrilowej Hali – barbarzyńca zaśmiał się gorzko. – Czy mogę nazywać ją swoją żoną? A Colson dzieckiem?
– Jesteś dla niej dobrym mężem, a dla małej dobrym ojcem. Wulfgar kiwnął w podzięce głową.
– Mimo to nie porzucę swojej drogi – powiedział – a Delly Curtie nie zmusza mnie do tego. To właśnie kocham w niej najbardziej. Dlatego wierzę, że wychowa Colson pod moją nieobecność. Jeśli zginę, wychowa Colson na taką osobę, na jaką przeznaczone jest jej wyrosnąć.
– Zgodnie z jej naturą?
– Liczy się niezależność – wyjaśnił Wulfgar. – A znacznie trudniej uwolnić się od naszych wewnętrznych kajdan, niż z takich, które usiłują nałożyć nam inni.
Te proste słowa niemal ścięły Catti-brie z nóg.
– Kiedyś to samo powiedziałam naszemu przyjacielowi.
– Drizztowi? Kiwnęła głową.
– Zatem posłuchaj swoich własnych słów – poradził jej Wulfgar. – Kochasz go i kochasz tę drogę. Czegóż więcej ci trzeba?
– Jeśli zamierzam mieć własne dzieci...
– Wtedy będziesz o tym wiedziała, i odpowiednio zmienisz drogę swego życia – powiedział barbarzyńca. – A może zadziała przeznaczenie wbrew wszystkiemu i dostaniesz coś, czego sama nie jesteś do końca pewna, czy chcesz.
Catti-brie wstrzymała oddech.
– Czy to naprawdę byłoby aż tak złe? – spytał Wulfgar. – Być matką dzieci Drizzta Do’Urdena? Jeśli maleństwo posiądzie choć połowę jego zdolności i dziesiątą część jego serca, będzie jednym z największych mieszkańców krain północy.
Catti-brie znów westchnęła i przetarła oczy.
– Skoro Bruenor zdołał wychować dwójkę tak upiornych ludzkich dzieciaków jak my... – zauważył Wulfgar z uśmiechem i pozwolił tym słowom zawisnąć w powietrzu.
Catti-brie roześmiała się i uśmiechnęła do niego ciepło i z wdzięcznością.
– Korzystaj z miłości i przyjemności, kiedy się na nie natykasz – poradził Wulfgar. – Nie zadręczaj się tak przyszłością, by nie minęły cię chwile obecne. Jesteś szczęśliwa u boku Drizzta. Czy musisz wiedzieć więcej?
– Mówisz jak on – odparła Catti-brie. – Ale nie wtedy, kiedy doradzał mi, lecz samemu sobie. Radzisz mi, abym udała się w to samo miejsce, co on, jak on cieszyła się chwilą, a całą resztę niech szlag trafi.
– A gdy tylko Drizzt w końcu je znalazł, ty zaczęłaś wątpić – powiedział Wulfgar z delikatnym uśmiechem. – Gdy znalazł miejsce, gdzie czuł się dobrze, gdzie nie było już żadnych przeszkód, wtedy ty wzniosłaś kolejną, swoje obawy, aby wszystko zostało tak, jak jest.
Catti-brie pokręciła głową, lecz Wulfgar widział, że wcale mu się nie sprzeciwiała.

Wątki

Powered by wordpress | Theme: simpletex | © Jak cię złapią, to znaczy, że oszukiwałeś. Jak nie, to znaczy, że posłużyłeś się odpowiednią taktyką.