ków i odpoczynku po załatwieniu spraw państwowych, a we wszystkich tych pokojach podłogi uczyniono z desek cedrowych...

Jak cię złapią, to znaczy, że oszukiwałeś. Jak nie, to znaczy, że posłużyłeś się odpowiednią taktyką.

Niektóre z nich
zbudował /król/ z głazów dziesięciołokciowych, a potem pokrył mury
innym rodzajem rżniętego kamienia wielkiej ceny, który w krainie wsławionej takimi kamieniołomami wydobywany jest dla ozdabiania świątyń i wspaniałych pałaców królewskich. Piękność tego kamienia ukazano we wzorze trójrzędowym, czwarty zaś rząd budził w widzach podziw dla
kunsztu rzeźbiarzy, którzy ukształtowali drzewa i rośliny przeróżne, pokryte gałązkami i zwisającymi z nich liśćmi, a wszystko to było tak cudownie misterne, iż posądziłbyś, że poruszają się gałązki i liście nad ukrytym za nimi murem. Pozostałą część muru aż do dachu pomalo-wano w przeróżne barwy i odcienie. — A oprócz tych komnat zbudował
/Salomon/ jeszcze inne pokoje, bawialne, między innymi — bardzo długie kolumnady w szczególnie pięknej części przestrzeni pałacowej, otaczające przewspaniałą salę biesiadną, pełną złota; także wszystkie naczynia, które były w niej potrzebne do podejmowania gości na ucztach, ze złota były wykonane. Niełatwo byłoby opisać dokładnie rozległość i różno-rodny przepych pałacu (ile tam było wielkich, a ile mniejszych komnat, ile pokojów ukrytych pod ziemią) i słowami odtworzyć piękność części znajdujących się pod gołym niebem, urok prześlicznych gajów, cieniem swym osłaniających ciało ludzkie od skwaru lata. Tyle tylko powiemy, że całej tej budowy dokonał /król/ wyłącznie z białego marmuru, drewna cedrowego, złota i srebra, a dachy i ściany ozdobił kamieniami oprawio-nymi w złoto, tak samo, jak przedtem ozdobił świątynię. Kazał także wykonać ogromnych rozmiarów tron z kości słoniowej, w kształcie try-buny, ku której wiodło sześć stopni, na nich zaś po obu stronach stały lwy, dwa na każdym stopniu, a również dwa lwy na szczycie, jeden
z jednej, drugi z drugiej strony. Krzesło tronowe miało poręcze dla ramion króla, a oparte było na głowie cielęcia zwróconej ku tyłowi
tronu. Cały ten tron wyłożony był złotem.
3. Dzieł tych dokonał Salomon w ciągu dwudziestu lat, a ponieważ
Eiromos /Hiram/, król Tyryjczyków, dokładał do tej budowy wiele złota, a jeszcze więcej srebra, jak również drewno cedrowe i sosnowe, Salomon odwzajemniał mu się za to wspaniałymi darami, każdego roku wysyłając Eiromosowi /Hiramowi/ zboże, wino i oliwę, które to produkty były kró-
lowi Tyryjczyków zawsze bardzo potrzebne, jako że mieszkał (mówiliśmy już o tym) na wyspie. Do tego jeszcze podarował mu dwadzieścia miast w Galilei, leżących niedaleko od Tyru. Kiedy jednak Eiromos /Hiram/
odwiedził je i obejrzał, nie spodobał mu się ten dar, więc przez posłań-

ców oświadczył Salomonowi, że nie potrzebuje takich miast; i od owego czasu nazywano je „krainą Chabalon /Chabul/" (w języku fenickim bowiem chabalon znaczy: niepowabne). Król Tyryjczyków przysyłał Salomonowi również chytre pytania i zagadki, prosząc, by mu Salomon je wyjaśniał i pomógł w rozwikłaniu ich znaczenia. Ponieważ Salomon miał umysł bardzo bystry, żadna z tych zagadek nie okazała się zbyt trudna dla niego: wszystkie przezwyciężył siłą swego rozumu, przeniknął ich treść i wydobył ją na jaw.
O tych dwóch królach wspomina również Menandros, który przetłumaczył kroniki tyryjskie z języka fenickiego na grecki. Tak on powiada: „Po śmierci Abibalosa wstąpił
na tron syn jego Eiromos /Hiram/, który dożył do wieku pięćdziesięciu trzech lat, a panował przez lat trzydzieści cztery. On to właśnie usypał Eurychoros /Szeroką Dziedzinę/ i postawił złotą kolumnę w świątyni Zeusa, a także udał się w góry zwane Libanem i wyrąbał tam drzewa na dachy świątyń, a potem zburzył dawne świątynie i zbudował nowe dla Heraklesa i Astarte; on pierwszy ustanowił święto przebudzenia się Heraklesa w miesiącu Peritios. Wyprawił się zbrojnie przeciwko Utykańczykom, którzy nie złożyli mu daniny, a ujarzmiwszy ich znowu pod swe panowanie, wrócił z wyprawy.

Wątki

Powered by wordpress | Theme: simpletex | © Jak cię złapią, to znaczy, że oszukiwałeś. Jak nie, to znaczy, że posłużyłeś się odpowiednią taktyką.