Jak ciÄ zĹapiÄ
, to znaczy, Ĺźe oszukiwaĹeĹ. Jak nie, to znaczy, Ĺźe posĹuĹźyĹeĹ siÄ odpowiedniÄ
taktykÄ
.
159 i 155 § 2 w zw. z art. 99 k.r.o.).
6. Orzeczenie o przysposobieniu ma charakter konstytutywny, nie stwierdza bowiem istniejšcego stanu rzeczy, lecz - z prawnego punktu widzenia - tworzy stosunek przysposobienia, który powstaje z chwilš uprawomocnienia się postanowienia o przysposobieniu. Zgodnie z art. 588 k.p.c. postanowienie orzekajšce przysposobienie staje się skuteczne po jego uprawomocnieniu się. Jednakże zakres jego prawomocnoci jest odmienny od zakresu prawomocnoci innych jego orzeczeń. Ogólnie rzecz bioršc, sšd opiekuńczy może zmienić swoje postanowienia, nawet prawomocne, jeli tego wymaga dobro osoby, której postępowanie dotyczy. Jeżeli chodzi o przysposobienie, ustawa wprowadza zasadę odmiennš, a mianowicie orzeczenie orzekajšce przysposobienie nie może być przez sšd opiekuńczy ani zmienione, ani uchylone (art. 588 k.p.c.). Nie stosuje się również zasady, że postanowienia sšdu opiekuńczego sš natychmiast wykonalne (art. 578 k.p.c.). Odpis prawomocnego orzeczenia o przysposobieniu sšd opiekuńczy przesyła do urzędu stanu cywilnego, w którym znajduje się akt urodzenia dziecka w celu dokonania wzmianki dodatkowej o przysposobieniu (por. A. Stelmachowski, w: Kodeks..., s. 713, H. Haak: Przysposobienie..., s. 42, J. Gajda: Kodeks..., s. 388). II. POWSTANIE STOSUNKU PRZYSPOSOBIENIA PO MIERCI PRZYSPOSABIAJĽCEGO 7. Art. 117 § 2 wprowadza zasadę niedopuszczalnoci orzeczenia przysposobienia po mierci przysposabiajšcego lub osoby, która miała być przysposobiona. W razie mierci jednej z tych osób, i to niezależnie od tego, czy nastšpiła ona przed wszczęciem postępowania, czy po jego wszczęciu, sšd opiekuńczy umarza postępowanie. Tak też postšpi sšd drugiej instancji, uchylajšc jednoczenie zaskarżone orzeczenie. Przysposobienie nie może być orzeczone po mierci przysposabiajšcego, chociażby przed mierciš wyraził on przed sšdem opiekuńczym zgodę na przysposobienie (orz. SN z dnia 30 wrzenia 1952 r., C 1513/52, OSN 1954, nr l, poz. 5). 8. Od tej zasady do wejcia w życie noweli z dnia 26 maja 1995 r. nie było żadnych wyjštków. Natomiast w stanie prawnym obowišzujšcym od jej wejcia w życie, tj. od dnia 20 padziernika 1995 r., wymieniona zasada doznaje wyjštku w wypadku łšcznego spełnienia się przesłanek przewidzianych w art. 117 § 3; sš nimi: a) wystšpienie z żšdaniem przysposobienia przez oboje małżonków, gdy jedno z nich zmarło po wszczęciu postępowania, a drugie żšdanie podtrzymuje; b) pozostawanie przez przysposabiane dziecko przez dłuższy czas przed wszczęciem postępowania o przysposobienie pod pieczš wnioskodawców lub tylko zmarłego wnioskodawcy i między stronami powstała taka wię, jak między rodzicami a dziećmi. Jeżeli wię ta istniała tylko między przysposabianym a zmarłym małżonkiem, pod którego pieczš pozostawał przysposabiany, art. 117 § 3 nie będzie miał zastosowania. Przez wię, o jakiej mowa w omawianym przepisie, należy rozumieć przede wszystkim wię emocjonalnš łšczšcš zazwyczaj rodziców i dziecko. Podzielić należy poglšd H. Haaka (Przysposobienie..., s. 51), że wię ta nie musi być równoznaczna z uważaniem się przysposabianego za dziecko przysposabiajšcego. wiadomoć, że dzieckiem takim nie jest, nie wyłšcza bowiem powstania wspomnianych więzi. 9. Na podstawie art. 117 § 4 na miejsce zmarłego małżonka wstępuje w postępowaniu kurator ustanowiony przez sšd opiekuńczy. Ustanowienie kuratora nastšpi po wszczęciu sprawy o przysposobienie i po mierci wnioskodawcy na wniosek np. pozostałego przy życiu drugiego z małżonków. Zgodnie z art. 570 k.p.c. sšd opiekuńczy może również ustanowić kuratora z urzędu. Kurator jest w postępowaniu jednym z wnioskodawców o przysposobienie. Jeżeli tak, to może on również cofnšć wniosek o przysposobienie, pod warunkiem wszakże, iż pozostały przy życiu współmałżonek nie wyraził sprzeciwu. Wydaje się, że aby kurator należycie realizował wolę zmarłego małżonka, powinna nim zostać osoba bliska, np. spadkobierca. Oczywiste jest, że nie może nim być pozostałe przy życiu drugie z małżonków. Do czasu ustanowienia kuratora postępowanie - jak stanowi art. 587 § 2 k.p.c. - ulega zawieszeniu. Podjęcie go następuje z urzędu (art. 180 § 1 k.p.c.).
|
WÄ
tki
|