- Z radością mogę oznajmić, że cieszy się doskonałym zdrowiem, panie Gonish...

Edward Gonish roześmiał się dźwięcznie.
- Obawiam się, że tysiące ludzi nieodmiennie smutnieje, sły­sząc te słowa. W tym momencie na przykład Rada próbuje wykorzy­stać moje doświadczenie w korzystaniu z intuicji, aby poznać sekret cesarzowej. Studiuję wykresy Pp znanych i potencjalnie wielkich ludzi. Okropnie się pracuje na tych danych. Dopiero dotarłem do litery M i doszedłem do dyskusyjnych wniosków. Powiedziałbym, że chodzi tu o pewien wynalazek, a mianowicie podróż między­gwiezdną. Mam jednak pewne wątpliwości. Hedrock spochmurniał.
- Międzygwiezdna podróż. Będzie temu przeciwna... - Przerwał, a następnie dokończył, spięty: - Szybko, kto jest wynalazcą? Gonish ponownie się roześmiał.
- Nie tak szybko. Muszę ponownie przeanalizować wszystkie dane. Moja uwaga jest skupiona na naukowcu o nazwisku Derd Kershaw, jeśli cię to interesuje.
Roześmiane oczy nagle spoważniały. Nie-Człowiek stał, chmur­nie spoglądając na swego rozmówcę. Wreszcie odezwał się niespo­kojnym głosem:
- Co, do diabła, się dzieje, Hedrock? Coś ty narobił?
Peldy, oficer tajnej policji, postąpił krok do przodu i powiedział:
- Doprawdy, panie Gonish, ten więzień nie może... Dumna twarz Nie-Człowieka zwróciła się zimno ku młodemu mężczyźnie.
-Wystarczy- padł krótko rozkaz.-Odejdź na tyle daleko, żebyś nie słyszał. Życzę sobie rozmawiać z panem Hedrockiem na osobności. Peldy zgiął się wpół.
- Proszę o wybaczenie. Zapomniałem się.
Wycofał się, po czym skinął na swoich ludzi. Rozległ się po­mruk zadawanych pytań, ale w niecałą minutę Hedrock został już sam z Nie-Człowiekiem i pierwsze skutki szoku mogły się rozpro­szyć w niewielkich talach bólu umysłowego. Więzień. Oczywiście, zdawał sobie z tego sprawę, ale próbował myśleć o sobie jako o czło­wieku, który wzbudził jedynie podejrzenia. Miał nadzieję, że jeżeli będzie udawał, że tego nie dostrzega, liderzy Sklepów z Bronią nie rozdmuchają całej sprawy.
Szczerze mówiąc, ten etap dawno już minął, o ile w ogóle był kie­dykolwiek. Podejrzenia już wyszły poza Radę. Niewątpliwie czas, jaki mu pozostał, skurczył się do minimum. Gonish powiedział szybko:
- Najgorsze w tym wszystkim jest to, że nie zgodzili się z moją sugestią, żeby zbadanie całej sprawy pozostawili mnie jako kompe­tentnemu Nie-Człowiekowi. To źle. Masz jakiś pomysł?
Hedrock pokręcił przecząco głową.
- Wiem tylko, że przed dwiema godzinami martwili się, że cesa­rzowa może mnie zabić. Potem wysłali ekipę ratunkową, ale okazało się, że jestem aresztowany.
Gonish myślał intensywnie.
- Gdyby ci się udało w jakiś sposób ich do tego zniechęcić -powiedział. - Nie wiem dostatecznie dużo na temat indywidualnej psychologii członków zgromadzenia, czy w ogóle na temat tej spra­wy, abym mógł wydać jakąś intuicyjną opinię, ale gdyby ci się udało zamienić tę sprawę w proces, odniósłbyś częściowe zwycięstwo. Są arbitralni, więc nie traktuj ich decyzji tak, jakby pochodziły od sa­mego Boga.
Marszcząc brwi, odszedł w kierunku odległych drzwi, a Hedrock zdał sobie sprawę z obecności Peldy'ego.
- Tędy - poinstruował go młodzieniec. - Rada spotka się z pa­nem niezwłocznie.
- Tak? - bąknął Hedrock. Ciepła atmosfera przyjaznej rozmo­wy z Nie-Człowiekiem rozwiała się. - Chcesz powiedzieć, że Rada czeka w miejscowym biurze?
Nie usłyszał żadnej odpowiedzi i w rzeczy samej nie spodzie­wał się, że jakakolwiek padnie. Ostre pytanie było czysto retorycz­ne. Ale zrobiło swoje! Usztywniony i wyprostowany podążył za ofi­cerem tajnej policji do drzwi, za którymi czekali na niego członko­wie Rady.