Tak to Szaweł judaista stał się nie tylko gorącym mozaistą, lecz także Apostołem i głosicielem nauki Chrystusa Pana...

 
Ciekawe, że w Dziejach Apostolskich, św. Łukasz tak silnie podkreśla oskarżenie św. Piotra, że to żydzi ukrzyżowali Chrystusa Pana. Poza tekstami już uprzednio wspomnianym i warto jeszcze przypomnieć niektóre. Św. Piotr, z okazji uzdrowienia paralityka, tak przemówił w świątyni:
 
"Mężowie izraelscy! Dlaczego dziwicie się temu ? I dlaczego także patrzycie na nas, jakbyśmy własną mocą lub pobożnością sprawili, że on chodzi. Bóg Abrahama, Izaaka i Jakuba, Bóg Ojców naszych, wsławił sługę Swego Jezusa, wy jednak wydaliście Go i zaparliście się Go przed Piłatem (...).
Zabiliście dawcę życia, ale Bóg wskrzesił Go z martwych (...). Pokutujcie więc i nawróćcie się (...)." (D z 3,12-5,19).
"Niech będzie wiadome wam wszystkim i całemu ludowi Izraela, że W imię Jezusa Chrystusa Nazarejczyka, kt6rego wy ukrzyżowaliście, a którego Bóg wskrzesił z martwych, te przez Niego ten człowiek stanął przed wami zdrowy" (D z 4,10).
 
"Bóg ojców waszych wskrzesił Jezusa, którego straciliście, przybiwszy do krzyza" (D z 5,30).
 
Judaisci usiłowali narzucić poganom nawracającym się na chrześcijaństwo Prawo Mojżeszowe i jego wymagania, a głównie obrzezanie, natomiast mozaiści, którymi byli wszyscy Apostołowie, nie stawiali tych wymagań. Sprawa ta stała się szczególnie ważną z okazji nawrócenia się z pogaństwa na chrześcijaństwo setnika Korneliusza (D z 10i 11), św. Piotr stał się głównym przeciwnikiem owych judaisantes, czyli wymagających od pogan, aby przed chrztem byli obrzezani i aby przestrzegali wymagania co do jedzenia rytualnego (koszer). Podobne stanowisko zajął św. Paweł, głosząc Ewangeli.e wszystkim bez wyjątku, a więc tak żydom jak i poganom:
 
"W Ikonium weszli (św. Paweł i Barnaba) tak samo do synagogi żydowskiej i przemawiali, tak że wielka liczba żydów i pogan uwierzyła. Ale ci żydzi, którzy nie uwierzyli, podburzyli i źle usposobili pogan wobec braci. Pozostali tam (św. Paweł i Barnaba) dość długi czas i nanuczali odważnie, ufni W Pannu, który potwierdzał slowo swej łaski cudami i znakami dokonywanymni przez ich rece. I podzielili się mieszkańcy miasta, jedni byli z żydami, a drudzy z Apostolamni. Gdy jednak dowiedzieli sie, że poganie i żydzi wraz ze swymi władzami zamierzają ich znieważyć i ukamienować, ulciekli do miasta Likaonii, do Listry i Derbe oraz w ich okolice i tam glosili Ewangelię" (D z 14,1-7).
 
Ale i tam prześladowali ich judaiści:
 
" Tymczasem nadeszli żydzi (judaiści) z Antiochii i Ikonium. Podburzyli tłum, ukamienowali Pawła i wywlekli go za miasto, sądząc, że ,nie żyje. Kiedy jednak otoczyli go uczniowie, podlniósł sie i wszedł do miasta, a nastepnego dnia udał się z Barnabą do Derbe" (D z 14, 19-20).
 
Sprawą tą (sporu między judaistami i mozaistami) zajął się specjalnie w tym celu zwołany Sobór ]erozolimski, prawdopodobnie w roku 50-tym, co św. Łukasz tak opisuje: