przypadku zagęszczania w elementach podłużnych o znacznej wysokości przekroju zaleca się rozmieszczać wibratory przyczepne na podstawie prób prowadzonych...

Dotyczy to szczególnie przypadków stosowania wielkowymiarowych urządzeń formujących, o dużej sztywności. Drgania przekazywane przez wibratory mieszance poprzez deskowania muszą być zgodne w fazie. W przeciwnym razie nastąpi ich interferencja - a co za tym idzie – wytłumienie drgań w jednych strefach i wzmocnienie w innych. Skutkiem będzie zróżnicowany stopień zagęszczenia betonu w formowanym elemencie. Zaleca się [8] stosowanie wibratorów przyczepnych o częstotliwości powyżej
4000 min–1. W praktyce mają one zwykle częstotliwości od 3000 do 6000 min-1, chociaż stosuje się również o częstotliwości 9000 i 12000 min –1. Te ostatnie są odpowiednie do zagęszczania mieszanek na kruszywach lekkich lub piaskowych, ze względu na mniejszą masę ziaren. Czas wibracji jest dłuższy niż w wypadku wibratorów wgłębnych i dochodzi do kilku minut. Ponieważ wibracja obejmuje całą wysokość ułożonej mieszanki to czas potrzebny do wydostania się powietrza z dolnej jej strefy jest dłuższy.
W przypadku elementów konstrukcji monolitycznej sztywno utwierdzonych w fundamencie, należy pierwszą warstwę mieszanki o wysokości 20÷25 cm ułożyć i zagęścić wibratorem wgłębnym, przed wypełnieniem mieszanką całego elementu. Również wibratorem wgłębnym winna być zagęszczona górna warstwa mieszanki, po zakończeniu wibrowania elementu wibratorami przyczepnymi. Te ostatnie należy włączać do pracy po napełnieniu deskowania mieszanką. Jednoczesna praca kilku wibratorów przyczepnych po wysokości deskowania powoduje odpowiednie zwiększenie maksymalnego parcia mieszanki betonowej na deskowanie.
Dobór wibratora przyczepnego przeprowadza się ze względu na potrzebną siłę wymuszającą, określaną [4] wg wzoru
P = P ⋅ sin ω ⋅ t ≥ s G +
G
w
( ) (
,
0 2
d
b )
(




[kN]

,
12)
gdzie:
Gd – ciężar deskowania przypadająca na jeden wibrator, kN,
Gb – ciężar mieszanki betonowej przypadająca na jeden wibrator, kN,
s – współczynnik zależny od kształtu i wymiarów przekroju poprzecznego formowanego elementu: s = 0,5 dla przekroju teowego, s = 1,5 dla przekroju prostokątnego, wartości pośrednie dla innych,
P – masa drgająca wibratora,
ω - prędkość kątowa drgań wibratora. rad/min.
Wydajność eksploatacyjną zagęszczania wibratorami przyczepnymi określa zależność Vb
Q =
[m

,
3 /
(






min]
13)
e
tz
gdzie:
Vb – objętość mieszanki betonowej zagęszczanej w jednym cyklu w formowanym elemencie, m3,
tz – czas zagęszczania w jednym cyklu, 30 ÷60 s.
Koszt jednostkowy zagęszczania wibratorami przyczepnymi wg [10] wynosi 1,88 ÷ 3,80
zł/mg, średnio 2,99 zł/mg.
Zagęszczanie wibratorami przyczepnymi nie stwarza możliwości „odwibrowania”
pojedynczych prętów zbrojenia formowanego elementu, jeśli pręty nie stykają się, bezpośrednio lub przez podkładki dystansowe, z wibrującym deskowaniem. Natomiast istotnym błędem jest niewłaściwe, niezgodne z wcześniej podaną zasadą, rozmieszczenie wibratorów na deskowaniu lub ich niezsynchronizowanie. Należy także zwracać uwagę na to, by stosowane połączenia elementów deskowań i połączenia wibratorów z konstrukcją deskowań pozostawały trwałe pod działaniem wibracji.
5. Zagęszczanie powierzchniowe listwami wibracyjnymi Listwy wibracyjne służą w zasadzie do zagęszczania i wyrównywania warstwy powierzchniowej płyt, po zakończeniu ich zagęszczania wibratorami wgłębnymi. Mogą być także wykorzystane jako jedyne urządzenia zagęszczające w przypadku cienkich płyt.
Listwa wibracyjna o najprostszej budowie składa się z belki, zamocowanego do niej wibratora i uchwytów do jej przesuwu po prowadnicach, ustawionych po obu stronach formowanej płyty i w sposób odpowiedni do jej grubości. Zadaniem listwy wibracyjnej jest zagęszczenie mieszanki do głębokości 15 cm oraz wyrównanie i wygładzenie górnej powierzchni płyty. Stosowane zwykle listwy wibracyjne mają długość od 1,2 do 12 m. W
celu zachowania płaskości wyrównywanych powierzchni, wobec znacznych obciążeń pionowych od ciężaru własnego i siły wymuszającej listwy wibracyjne muszą posiadać znaczną sztywność giętną w płaszczyźnie pionowej, przy możliwie małym ciężarze własnym, umożliwiającym łatwe ich przemieszczanie. Aby zapewnić płaskość powierzchni płyty, listwa wibracyjna – szczególnie większej rozpiętośći – musi mieć konstrukcję umożliwiającą wprowadzenie odwrotnej strzałki ugięcia. Belki listew wibracyjnych mogą być pojedyncze lub podwójne. Jako generatory drgań stosowane są wibratory przyczepne, o regulowanej sile wymuszającej. Liczba zamocowanych do listwy wibratorów przyczepnych zależy od długości listwy. Muszą one być zsynchronizowane w fazie drgań, tak by nie występowało zjawisko ich interferencji na długości listwy. Innymi słowy, drgania listwy na jej długości musza być jednakowe.
Wydajność eksploatacyjną listew wibracyjnych można określić wzorem
Q = l ⋅ h ⋅ v ⋅ s
[m

,
3
(





/h]
14)
e
1
w
gdzie:
l – szerokość zagęszczanego pasma płyty, m,
h – grubość zagęszczanej warstwy mieszanki, m,
vl – prędkość przesuwu listwy wibracyjnej, maksymalnie do 60 m/h,
sw – współczynnik wykorzystania czasu pracy w ciągu godziny.