— Inteligencja to podstawa przetrwania rasssy ludzkiej, więc dobrze sssię dzieje, że osssobniki jej nie przejawiające sssą szybko eliminowane —...

— Gdzie teraz, szefie? — zainteresował się Isaac. — Bo tu impreza dopiero się rozkręca, a|już zaczyna być tłoczno. Zupełnie jak na Świętego Patyka, kiedy chłopcy dzielą się opłotkiem. ;
— Babka nie zawsze jest kryształowo uczciwa w in­teresach. Na wszelki wypadek ma więc na lądowis­ku w porcie kosmicznym prywatny jacht. Mogą go używać wszyscy członkowie rodu Sabalos, gdyby odczuli gwałtowną potrzebę...
— Niespodziewanych wakacji? — spytał Hrsh-Hgn.
 
 
5
 
 
Wszechświat podzielony był na dwie części rozdzie­lone pięciocentymetrową skorupą z monomolekularnej stali. Po wewnętrznej stronie znajdował się luk­susowy jacht One Jump Ahead, wygodny dla jednego pasażera i nader ciasny dla trzech, zwłaszcza że je­den był metalowy, a drugi śmierdział mułem. Po ze­wnętrznej zaś cała reszta wszechświata, składająca się głównie z niczego ze śladami wodoru. Oraz pla­net zamieszkanych przez ludzi creapii.
Wśród nich wyróżniały się: Terra Novae bogata w metale i dynamicznie rozwijająca się technicznie. Third Eye, zalesiona od tundry po bagna mangrowe, gdzie wiatr śpiewał dziwne melodie, a ludzie byli jeszcze bardziej obcy niż phnoby i rozmawiali oczami i umysłami. Eggplant słynące z wojowniczych wegetarian z przymusu. Planeta drosków Quaducquakucckuaquekekecqac; odwiedzający ją ludzie ledwie skubali strasznie znajome jedzenie i byli wdzięczni, że gospodarze są na tyle dobrze wychowani, że tyl­ko spoglądają łakomie na gości. Laoth, gdzie jedyny­mi żywymi istotami byli ludzie, a w powietrzu latały ptaki, strumienie zaś pełne były ryb. No i wszystkie planety creapii, na których za niską temperaturę uznawano tę, w której woda właśnie wyparowała.
W pozostałej pustce na uwagę zasługiwały sundogi, rasa The Pod, no i Pierwszy Bank Syriański...
— Szesnaście — powiedział Isaac.
— Żyjemy z pewnośśścią w nieufnym wszechśśświecie — ocenił Hrsh-Hgn.
Ig, który poruszał się z wdziękiem kogoś, kto całe życie przebywał w nieważkości, właśnie wychynął z jakiegoś kąta, trzymając w pysku coś, co z grubsza przypominało pasikonika i nawet miało podobną do pierwowzoru kopię umysłu, tyle że znacznie lepsze oczy i uszy.
— Korodore rzeczywiście zapluskwił ten statek — przyznał Dom, odwracając się od ekranu. — Brawo, Ig!... szukaj dalej.
Z orbity Widdershins była szaroniebieska, wielka i częściowo pokryta chmurami. Do Tau City, nad którym wisiała chmura dymu, docierał świt.
Kabina była ciasna i pełna łokci, z których więk­szość należała do Isaaca, siedzącego w fotelu pilota.
— Mam szefa babcię na linii — oznajmił robot, przestając obserwować Iga. — Szef będzie z nią gadał czy mam wyłączyć?
— Jest zła?
— Kamiennie spokojna.
— O rany, to jeszcze gorzej. — Dom włączył interkom.
— Mam ci niewiele do powiedzenia, chciałabym tyl­ko przypomnieć, że masz obowiązki względem pla­nety — rozległ się spokojny głos Joan L — Nic dla ciebie nie znaczą? Poza tym możesz zostać zabity.
— Zabity mogę zostać i tak, a tu przynajmniej nie mam złudzeń co do stanu własnego bezpieczeństwa.
— Dureń! Korzystasz z pierwszej wymówki, by wyrwać się na idiotyczne poszukiwania. A my mamy regularną wojnę międzyrasową: pół drużyny ochrony zarżnięte w buruku, który zresztą potem podpalono.
— Samhedi zabrał tam ludzi z paralizatorami,
wiesz, że prawa phnobów tego zabraniają.
1 ' ^:
W głośniku zapadła cisza, natomiast na ekranie widać było, że chmura dymu rośnie. Na zachód od Tau City nagle błysnęło oślepiająco — słońce dotarło do Wieży Jokerów.
— To było... głupie — przyznała Joan I powoli. — Niemniej jednak oficerowie na służbie rady zasługu­ją na pewien szacunek. Ogłosiłam stan wyjątkowy, a ciebie za godzinę przejmie na pokład statek, który wysłałem.
Dom przerwał połączenie i spytał Hrsh-Hgna:
— Możesz się połączyć z przywódcą wszystkich buruków? Zdaje się, że ma tytuł Sługa Słupa, prawda?
— Nie wiesz, o co prosssisz, jednakże...
Trzy minuty później Dom spoglądał na ekran, na którym widać było niewielkiego phnoba lekkiej bu­dowy ze srebrną obrożą — ogólnie wyglądał na płeć żeńską, co mogło być mylące, bo jeśli chodzi o seks, byli dziwnie powściągliwi.
— W imieniu rady, co możemy zrobić, by naprawić wyrządzoną wam krzywdę? — spytał.
— Ziemia buruku została splamiona.