Jak cię złapią, to znaczy, że oszukiwałeś. Jak nie, to znaczy, że posłużyłeś się odpowiednią taktyką.
fletnia Pana.
musette [czyt. muzei]: 1. Francuska nazwa dud; st¹d "a la musette" znaczy "w rodzaju brzmienia dud", okreœlenie utworów, np. w suicie, odznaczaj¹cych siê sta³ym brzmieniem dŸwiêku basowego, burdonowego (-> burdon). muzyka 2. Starofrancuski taniec ludowy w tempie umiarkowanym, w metrum |, | i \, popularny w 2. pó³. XVII i w XVIII w. musical [czyt. mjuzikal; ang., muzyczny], utwór sceniczny o charakterze komediowym lub melodramatycznym, powsta³y pod koniec XIX w. na terenie Stanów Zjednoczonych, z³o¿ony z dialogów, partii œpiewanych, piosenek solowych i zespo³owych oraz tañców, zwykle dwuaktowy, spokrewniony z eur. operetk¹. S³ynne m. to m. in.: My Fair Lady (czyt. maj fer ledi; 1956, F. Loewe), West Sicie Story (czyt. uest sajd story; 1957, L. Bernstein), zwane m. rockowymi lub operami rockowymi Hair (czyt. her; 1967, G. McDermot) i Jesus Christ Su-perstar (czyt. d¿esus krist s.: 1971, A.L. Webber). muzyk [³ac.], artysta uprawiaj¹cy muzykê -kompozytor, dyrygent, instrumentalista, œpiewak, tak¿e pedagog. muzyka [gr. mousike = sztuka bêd¹ca pod opiek¹ muz, gr. Mousa = Muza], sztuka artystycznego kszta³towania dŸwiêków wg okreœlonych zasad; tworzy uporz¹dkowany przez teoriê jêzyk, wyró¿niaj¹cy siê swoist¹ logik¹ i sensem. Operuje dŸwiêkami i w pewnym zakresie innymi zjawiskami akustycznymi (szmery), wywo³uje prze¿ycia estetyczne, oddzia³uj¹c na sferê uczuæ i na intelekt. Elementami m. s¹: -> melodia, -> harmonia, -» rytm, -» dynamika, -> tempo (agogika). Z powi¹zania m. ze s³owem powstaj¹ gatunki wokalne i wokal-no-instrumentalne, z gestem i ruchem - balet, gatunki taneczne, z gr¹ sceniczn¹, scenografi¹, wizj¹ - gatunki sceniczne, ekranowe. Na podstawie rozmaitych kryteriów dokonuje siê ró¿nych podzia³ów m., np. na religijn¹ i œwieck¹; jednog³osow¹ i wielog³osow¹ ( -> homofonia i -> polifonia); absolutn¹ i programow¹; solow¹ i zespo³ow¹ (kameraln¹, orkiestrow¹); wokaln¹ i instrumentaln¹; ludow¹ i komponowan¹ (zapisywan¹); tzw. powa¿n¹ i lekk¹, roz- 75 muzyka absolutna rywkow¹; tradycyjn¹ i awangardow¹; tak¿e na ¿yw¹ i mechaniczn¹. Zob.: forma; muzykologia; system dŸwiêkowy. muzyka absolutna [absolutna - laæ. absolutus = zupe³ny, bezwzglêdny], muzyka pozbawiona pozamuzycznych treœci, termin zrodzony w XIX w. jako przeciwieñstwo -> muzyki programowej, w której najczêœciej treœæ utworu uwidoczniona jest w tytule, w komentarzu, w motcie itp. Do m.a. nale¿¹ np. symfonie (poza III Eroic¹, VI Pastoraln¹) L. van Beethovena, w przeciwieñstwie do programowej symfonii (Fantastycznej) H. Berlioza. muzyka baletowa, muzyka stanowi¹ca podstawê scen baletowych i tañców solowych. Mo¿e byæ wykonywana tak¿e niezale¿nie od baletu, w trakcie koncertu. Zob. balet. muzyka cerkiewna, muzyka koœcio³a prawos³awnego. Wraz z przyjêciem chrzeœcijañstwa przez Ruœ Kijowsk¹ (ok. 988) zaczêto przejmowaæ od koœcio³a bizantyjskiego modele melodyczne i tonalne œpiewów oraz ich notacjê. Uniezale¿nienie m.c. nast¹pi³o pod wp³ywem muzyki ludowej, chora³u po³udniowos³owiañskiego i przet³umaczenia tekstów liturgicznych na jêzyk staroruski; tak¿e notacja przekszta³ci³a siê w rusk¹, tzw. -» kriuki. Wielog³osowoœæ rozwija³a siê w Nowogrodzie Wielkim od XIII w.; wystawiano równie¿ dramaty liturgiczne, które przetrwa³y do XVII w. W tym te¿ stuleciu skrystalizowa³ siê nowy styl, polegaj¹cy na po³¹czeniu homofo- muzyka do sztuk teatralnych, ilustracja muz. do ca³ego przedstawienia lub jego fragmentów, np. wstêp, niektóre sceny, antrakty (muzyka do komedii Sen nocy letniej Szekspira, skomponowana przez F. Mendels-sohna-Bartholdy'ego). muzyka eksperymentalna [eksperymentalna - ³ac. experimentum = próba], muzyka wytwarzana i przetwarzana oraz realizowana przez urz¹dzenia elektroniczne. Obejmuje -> muzykê elektroniczn¹ i -» muzykê konkretn¹. muzyka elektroniczna [elektroniczna - gr. elektron = bursztyn], muzyka oparta na materiale dŸwiêków wytwarzanych i przekszta³canych przez urz¹dzenia elektroniczne i zapisana na taœmie magnetycznej. St¹d w Stanach Zjednoczonych nazywano j¹ muzyk¹ na taœmê - musie for tape [czyt. mju-zik for tejp]. Z czasem tdrmin ten obj¹³ tak¿e tzw. -> muzykê konkretn¹, a obecnie obydwa terminy zastêpuje siê okreœleniem -> muzyka eksperymentalna. Istnieje ok. 200 studiów m.e. w œwiecie, g³. radiowych, w których tworzy siê j¹ laboratoryjnie, wœród nich pierwsze studia: w Kolonii (1953), Nowym Jorku (1953) i w Warszawie (1957). muzyka filmowa, muzyka powstaj¹ca na zamówienie u kompozytora, bêd¹ca integralnym elementem filmu dŸwiêkowego. W filmie niemym muzyka by³a wykonywana na ¿ywo, np. przez pianistê czy orkiestrê, do ilustracji filmu wyzyskiwano ró¿ne utwory muz. lub komponowano je. Wynalezienie taœmy magnetycznej pozwoli³o na syntetyczne zespolenie obrazu i dŸwiêku, na udzia³ muzyki w dramaturgii filmu. Obecnie s¹ popularne ekranizacje oper, operetek, musicali, w których muzyka odgrywa rolê podstawow¹. muzyka ilustracyjna, muzyka, która charakteryzuje zjawiska pozamuzyczne: zjawiska realne, np. w przyrodzie - burzê, g³osy ptaków, szum morza i znaczenie pewnych s³ów czy sytuacji. Obecnie termin "m.i." jest zwi¹zany z muzyk¹ filmow¹, z muzyk¹ w teatrze. 76 muzyka mechaniczna muzyka instrumentalna, muzyka przeznaczona do wykonania na instrumentach muz. (bez wspó³udzia³u g³osów wokalnych). Wyró¿nia siê m.i. na instrumenty solowe, muzykê kameraln¹ i orkiestrow¹. muzyka jednog³osowa, monotonia, muzyka w postaci jednej linii melodycznej bez towarzyszenia g³osów wokalnych czy instrumentalnych. Panowa³a do czasu pojawienia siê wielog³osowoœci w IX w.; dominuje te¿ w muzyce ludowej, w krajach arab. oraz w Indiach, Chinach i Japonii.
|
WÄ…tki
|