ďťż

(mianownik), która dopiero po transkrypcji wytworzy w mRNA kodonAUG...

Jak cię złapią, to znaczy, że oszukiwałeś. Jak nie, to znaczy, że posłużyłeś się odpowiednią taktyką.
Zwykle kodony dla aminokwasów oznaczamy w mRNA, a więc już po
transkrypcji DNA. Jest to zrozumiałe, skoro proces translacji
odbywa się na matrycach mRNA. Rybosomy rozpoznajš więc kodon AUG i
ustawiajš się w ten sposób w stosunku do czšsteczki mRNA, aby
pierwszym aminokwasem włšczanym przy syntezie polipeptydu była
metionina. Jest to bardzo ważny etap w procesie translacji. Trzeba
pamiętać, że w mRNA, podobnie jak i w DNA, istnieje jedynie cišgły
łańcuch nukleotydów. Aby od okreœlonego miejsca poprawnie można
było odczytywać kolejne trójki nukleotydów, musi istnieć sygnał, od
którego miejsca będš kolejne trójki odczytywane. W ten sposób
zostaje do mRNA przyłożona jakby ramka odczytu, od której w
kierunku końca 3' będš wyróżniane następne kolejne kodony. Gdy
rybosom rozpoznał już trójkę AUG, zajmuje wobec niej właœciwš
pozycję, która umożliwia rozpoczęcie syntezy polipeptydu. Zatem
pierwszym krokiem w syntezie polipeptydu będzie doprowadzenie do
rybosomu tRNA połšczonego z metioninš. Pamiętajmy, że aminokwas ma
zupełnie innš budowę chemicznš niż kwasy nukleinowe i nie potrafi
rozpoznać sekwencji nukleotydów w DNA czy mRNA. Do rozpoznania
kodonu w mRNA służy czšsteczka tRNA zwišzana z aminokwasem. W
czšsteczce tRNA, specyficznej dla danego aminokwasu, w jednej z
jego jednołańcuchowych pętli występuje trójka nukleotydów, która
jest komplementarna do kodonu w mRNA. Na drugim wolnym końcu
czšsteczki tRNA jest przyłšczony aminokwas. W przypadku tRNA
wišżšcego się z metioninš występuje trójka nukleotydów UAC. Taka
trójka nukleotydów w tRNA nazywana jest antykodonem. Tak więc nie
sama metionina rozpoznaje kodon inicjujšcy translację, ale jest on
rozpoznawany przez antykodon czšsteczki tRNA niosšcej metioninę. Po
rozpoznaniu kodonu przez antykodon czšsteczka tRNA niosšca
metioninę zostaje przyłšczona do rybosomu i mRNA. W ten sposób
zostanie przyłšczony za poœrednictwem tRNA pierwszy aminokwas
polipeptydu. Nastšpiło zapoczštkowanie, czyli inicjacja procesu
translacji. Z kolei rybosom w stosunku do mRNA przesuwa się o
następne trzy nukleotydy i w odpowiednim miejscu rybosomu, jakby w
rodzaju kieszeni; pojawia się drugi kodon wyznaczajšcy odpowiedni
aminokwas. Kodon ten zostanie rozpoznany przez tRNA z odpowiednim
antykodonem, niosšcy następny aminokwas. Teraz między metioninš a
drugim aminokwasem przyłšczonym do tRNA zajdzie reakcja chemiczna
powodujšca powstanie wišzania peptydowego między tymi dwoma
aminokwasami. W wyniku tej reakcji czšsteczka tRNA transportujšca
nietioninę (inicjujšca) została uwolniona od metioniny i odtšcza
się od rybosomu, a aminokwasy połaczone ze sobš wiazaniami
peptydowymi, zostajš przyłšczone do czšsteczki tRNA, która
transportowata drugi aminokwas. Teraz rybosom przesuwa się o
następne trzy nukleotydy i zachodzš znowu te same reakcje. Wraz z
przesuwaniem się rybosomu o kolejne trzy nukleotydy będzie na nim
powstawał coraz dłuższy łańcuch polipeptydowy złożony z kolejno
dołaczanych aminokwasów. Jednoczeœnie zwolnione czasteczki tRNA
będa wracały do cytoplazmy, gdzie ponownie będš się mogły łaczyć z
aminokwasami. Jeœli więc w genie kodujšcym białko było na przykład
900 nukleotydów, co odpowiada 300 kodonom, to w wyniku procesu
translacji powstanie na rybosomie polipeptyd złożony z 300
aminokwasów połšczonych wišzaniami peptydowymi. Po trójce
nukleotydów kodujšcej ostatni aminokwas łańcucha polipeptydowego
następuje zakończenie translacji. Sygnałem do zakończenia
translacji sš trzy kodony nonsensowne mRNA (UAA, UAG i UGA), które
występujš na końcu zapisu o syntezie polipeptydu. Rybosomy po
dojœciu do kodonów nonsensownych oddzielaja się od mRNA, a
jednoczeœnie nowo zsyntetyzowany łańcuch polipeptydowy odłšcza się
od rybosomu. Translacja jest zakończona.Łańcuch mRNA może stużyć do
syntezy licznych fańcuchów polipeptydowych. W miarę jak do końca 5'
na czšsteczkę mRNA wchodzi rybosom i przesuwa się w kierunku końca
3', z czasteczkš mRNA łšczš się następne rybosomy. Otrzymano
fotografię czšsteczek bakteryjnego mRNA, na którym kilkadziesišt
rybosomów syntetyzuje polipeptydy. Im bliżej końca 3' czšsteczki
mRNA znajduje się rybosom, tym dłuższy polipeptyd jest z nim
powišzany. Czšsteczki mRNA sš narażone na zniszczenie przez różne
enzymy występujšce w cytoplazmie. Obliczono, że u bakterii okres
trwania jednej czšsteczki mRNA wynosi zaledwie parę minut. A więc
jeœli komórka ma produkownać stale pewien typ białka, to stale musi
zachodzić transkrypcja i produkcja nowych czšsteczek mRNA. Jeœli z
jakichœ względów produkcja czšsteczek mRNA kodujšcego okreœlone
białko ustanie, to po paru minutach ustanie też i produkcja samego
białka. Regulujšc transkrypcję różnych genów komórka może regulować
także syntezę różnych białek. W ten właœnie sposób komórka
wykorzystuje wybiórczo informacje o możliwoœci syntezy tysięcy
różnych białek; produkujšc tylko te białka, które w danym momencie
sš dla niej konieczne.
5.6. Genetyczna kontrola aktywnoœci genów
W komórce bakterii występuje około 2-3 tysięcy genów kodujšcych
różne białka. Wiele z tych genów zostało już opisanych, a także
poznane zostały ich produkty białkowe. Istnieje również wiele
genów, które nie zostały jeszcze zidentyfikowane. Najlepiej poznana
pod względem genetyki bakteria jest Escherichia coli. Można jš
hodować na prostej pożywce minimalnej zawierajšcej komplet soli
mineralnych i na przykład glukozę jako Ÿródło węgla. Na takiej
pożywce komórki bakterii muszš oczywiœcie produkować wszystkie te
Wątki
Powered by wordpress | Theme: simpletex | © Jak cię złapią, to znaczy, Ĺźe oszukiwałeś. Jak nie, to znaczy, Ĺźe posłuĹźyłeś się odpowiednią taktyką.