ďťż
Jak ciÄ zĹapiÄ
, to znaczy, Ĺźe oszukiwaĹeĹ. Jak nie, to znaczy, Ĺźe posĹuĹźyĹeĹ siÄ odpowiedniÄ
taktykÄ
.
Zwykle kodony dla aminokwasów oznaczamy w mRNA, a więc już po
transkrypcji DNA. Jest to zrozumiałe, skoro proces translacji odbywa się na matrycach mRNA. Rybosomy rozpoznajš więc kodon AUG i ustawiajš się w ten sposób w stosunku do czšsteczki mRNA, aby pierwszym aminokwasem włšczanym przy syntezie polipeptydu była metionina. Jest to bardzo ważny etap w procesie translacji. Trzeba pamiętać, że w mRNA, podobnie jak i w DNA, istnieje jedynie cišgły łańcuch nukleotydów. Aby od okrelonego miejsca poprawnie można było odczytywać kolejne trójki nukleotydów, musi istnieć sygnał, od którego miejsca będš kolejne trójki odczytywane. W ten sposób zostaje do mRNA przyłożona jakby ramka odczytu, od której w kierunku końca 3' będš wyróżniane następne kolejne kodony. Gdy rybosom rozpoznał już trójkę AUG, zajmuje wobec niej właciwš pozycję, która umożliwia rozpoczęcie syntezy polipeptydu. Zatem pierwszym krokiem w syntezie polipeptydu będzie doprowadzenie do rybosomu tRNA połšczonego z metioninš. Pamiętajmy, że aminokwas ma zupełnie innš budowę chemicznš niż kwasy nukleinowe i nie potrafi rozpoznać sekwencji nukleotydów w DNA czy mRNA. Do rozpoznania kodonu w mRNA służy czšsteczka tRNA zwišzana z aminokwasem. W czšsteczce tRNA, specyficznej dla danego aminokwasu, w jednej z jego jednołańcuchowych pętli występuje trójka nukleotydów, która jest komplementarna do kodonu w mRNA. Na drugim wolnym końcu czšsteczki tRNA jest przyłšczony aminokwas. W przypadku tRNA wišżšcego się z metioninš występuje trójka nukleotydów UAC. Taka trójka nukleotydów w tRNA nazywana jest antykodonem. Tak więc nie sama metionina rozpoznaje kodon inicjujšcy translację, ale jest on rozpoznawany przez antykodon czšsteczki tRNA niosšcej metioninę. Po rozpoznaniu kodonu przez antykodon czšsteczka tRNA niosšca metioninę zostaje przyłšczona do rybosomu i mRNA. W ten sposób zostanie przyłšczony za porednictwem tRNA pierwszy aminokwas polipeptydu. Nastšpiło zapoczštkowanie, czyli inicjacja procesu translacji. Z kolei rybosom w stosunku do mRNA przesuwa się o następne trzy nukleotydy i w odpowiednim miejscu rybosomu, jakby w rodzaju kieszeni; pojawia się drugi kodon wyznaczajšcy odpowiedni aminokwas. Kodon ten zostanie rozpoznany przez tRNA z odpowiednim antykodonem, niosšcy następny aminokwas. Teraz między metioninš a drugim aminokwasem przyłšczonym do tRNA zajdzie reakcja chemiczna powodujšca powstanie wišzania peptydowego między tymi dwoma aminokwasami. W wyniku tej reakcji czšsteczka tRNA transportujšca nietioninę (inicjujšca) została uwolniona od metioniny i odtšcza się od rybosomu, a aminokwasy połaczone ze sobš wiazaniami peptydowymi, zostajš przyłšczone do czšsteczki tRNA, która transportowata drugi aminokwas. Teraz rybosom przesuwa się o następne trzy nukleotydy i zachodzš znowu te same reakcje. Wraz z przesuwaniem się rybosomu o kolejne trzy nukleotydy będzie na nim powstawał coraz dłuższy łańcuch polipeptydowy złożony z kolejno dołaczanych aminokwasów. Jednoczenie zwolnione czasteczki tRNA będa wracały do cytoplazmy, gdzie ponownie będš się mogły łaczyć z aminokwasami. Jeli więc w genie kodujšcym białko było na przykład 900 nukleotydów, co odpowiada 300 kodonom, to w wyniku procesu translacji powstanie na rybosomie polipeptyd złożony z 300 aminokwasów połšczonych wišzaniami peptydowymi. Po trójce nukleotydów kodujšcej ostatni aminokwas łańcucha polipeptydowego następuje zakończenie translacji. Sygnałem do zakończenia translacji sš trzy kodony nonsensowne mRNA (UAA, UAG i UGA), które występujš na końcu zapisu o syntezie polipeptydu. Rybosomy po dojciu do kodonów nonsensownych oddzielaja się od mRNA, a jednoczenie nowo zsyntetyzowany łańcuch polipeptydowy odłšcza się od rybosomu. Translacja jest zakończona.Łańcuch mRNA może stużyć do syntezy licznych fańcuchów polipeptydowych. W miarę jak do końca 5' na czšsteczkę mRNA wchodzi rybosom i przesuwa się w kierunku końca 3', z czasteczkš mRNA łšczš się następne rybosomy. Otrzymano fotografię czšsteczek bakteryjnego mRNA, na którym kilkadziesišt rybosomów syntetyzuje polipeptydy. Im bliżej końca 3' czšsteczki mRNA znajduje się rybosom, tym dłuższy polipeptyd jest z nim powišzany. Czšsteczki mRNA sš narażone na zniszczenie przez różne enzymy występujšce w cytoplazmie. Obliczono, że u bakterii okres trwania jednej czšsteczki mRNA wynosi zaledwie parę minut. A więc jeli komórka ma produkownać stale pewien typ białka, to stale musi zachodzić transkrypcja i produkcja nowych czšsteczek mRNA. Jeli z jakich względów produkcja czšsteczek mRNA kodujšcego okrelone białko ustanie, to po paru minutach ustanie też i produkcja samego białka. Regulujšc transkrypcję różnych genów komórka może regulować także syntezę różnych białek. W ten włanie sposób komórka wykorzystuje wybiórczo informacje o możliwoci syntezy tysięcy różnych białek; produkujšc tylko te białka, które w danym momencie sš dla niej konieczne. 5.6. Genetyczna kontrola aktywnoci genów W komórce bakterii występuje około 2-3 tysięcy genów kodujšcych różne białka. Wiele z tych genów zostało już opisanych, a także poznane zostały ich produkty białkowe. Istnieje również wiele genów, które nie zostały jeszcze zidentyfikowane. Najlepiej poznana pod względem genetyki bakteria jest Escherichia coli. Można jš hodować na prostej pożywce minimalnej zawierajšcej komplet soli mineralnych i na przykład glukozę jako ródło węgla. Na takiej pożywce komórki bakterii muszš oczywicie produkować wszystkie te
|
WÄ
tki
|