Gotów był czekać tak długo, jak będzie trzeba, bo znał słabości swoich przeciwników...

Jak cię złapią, to znaczy, że oszukiwałeś. Jak nie, to znaczy, że posłużyłeś się odpowiednią taktyką.

Pomiędzy książętami krwi i paryżanami istniała wielka rozbieżność interesów. Sama arystokracja nie potrafiła pogodzić się ze sobą nawet w obliczu nieuchronnego wstąpienia na tron Ludwika. Czas był po stronie kardynała i działał na niekorzyść jego wrogów. W Paryżu królowa będzie manipulowała ludźmi na dworze według jego instrukcji, a i sam Ludwik potrafił udawać przychylność, o czym nie wiedzieli jego wrogowie. Sądzili, że król jest jeszcze dzieckiem. Niedługo mieli się dowiedzieć, że wiek nie ma wiele wspólnego z rozumem i umiejętnością posługiwania się władzą.
W takiej właśnie Francji znalazła się Autumn, ale ponieważ żyła sobie bezpiecznie w Belle Fleurs, nic nie wiedziała o całym zamieszaniu.
- Bardzo podobają mi się klipsy - powiedziała. - Są równie piękne, jak rubinowe kolczyki mamy. Merci, monseigneur.
Pocałowała go.
Jakaż ona jest słodka, pomyślał, objął ją i przytulił do piersi. Autumn mruknęła cicho, gdy dotknął dłonią jej piersi. Otarła się o jego szyję.
- Cieszę się, że rozumiesz, co należy do moich obowiązków - powiedział cicho, całując jej ucho.
- Chyba powinniśmy wybrać dzień ślubu - powiedziała, zaskakując go nagłą decyzją.
- Skąd to nagle postanowienie? - zapytał, odsuwając ją i spoglądając w jej oczy. Jedno było turkusowe, a drugie ciemnozielone. Fascynowała go ta odmienność.
- Chyba już nie mam ochoty odkładać naszej nocy poślubnej - odparła szczerze. - Kiedy mnie dotykasz, czuję ból i płonę, ale nie wiem dlaczego. To bardzo denerwujące, Sebastianie! Chyba powinnam znaleźć się wreszcie z tobą w łożu. Przynajmniej tyle zrozumiałam z tego, co powiedziała mama i jej służące. A ty, nie chciałbyś mnie wreszcie posiąść? Wziął głęboki oddech i westchnął.
- Mon Dieu, chérie, oui! - Znów ją objął i przytulił. - Autumn, moje pierwsze małżeństwo było wielką porażką. Zaaranżowali je w dobrej wierze moi rodzice i rodzice mojej żony. Niestety, gdy tylko Eliza poznała namiętność, chciała więcej i więcej. Nie mogłem zaspokoić jej pożądania, więc zwróciła się do innych mężczyzn, zupełnie w nich nie przebierając. Kocham cię i pragnę! Ale tak bardzo się boję.
Autumn odsunęła się od niego. Widział w jej oczach determinację. Nigdy wcześniej tak na niego nie patrzyła.
- To ja powinnam się obawiać, monseigneur - powiedziała. - A co będzie, jeśli okaże się, że nie podobają mi się obowiązki małżeńskie? - Zachichotała. - Choć to raczej mało prawdopodobne. Kobiety w mojej rodzinie znane są z tego, że potrafią być namiętne... ale też wierne. Nie zdradzamy naszych mężów. Chcę być żoną, nim skończę dwadzieścia lat, a będzie to w październiku. Powinniśmy więc wyznaczyć datę ślubu na ostatni dzień sierpnia. Ponieważ w twoich oczach wciąż widzę niepewność, chérie, powiem ci, że cię kocham. Nie wyznaczałabym daty naszego ślubu, Sebastianie, gdybym nie była tego pewna.
- Dlaczego mnie kochasz? - zapytał nagle.
- Bo masz dobre serce i jesteś lojalny, bo kochasz swoją ziemię, bo jesteś niezwykle przystojny i za każdym razem, kiedy przychodzisz, moje serce bije żywiej, ponieważ leżałam w nocy, nie mogąc spać i zastanawiałam się, jak będą wyglądały nasze dzieci. Jeśli to nie miłość, Sebastianie, to przynajmniej dobry początek, a mnie to wystarczy. Nie mogę nawet myśleć o poślubieniu innego mężczyzny, ale wiem na pewno, że pragnę poślubić ciebie. Zrozumiałam, że miłość jest jak mgła, trudno ją dotknąć i opisać. Po prostu człowiek wie, że kocha.
Ucałował ją żarliwie i uśmiechnął się, gdy na nią spojrzał. Jego oczy błyszczały szczęściem.
- Wiedziałem to już tego dnia w lesie - powiedział. - Wiedziałem, ale się bałem!
Autumn dotknęła jego pociągłej twarzy.
- Już nigdy nie będziesz musiał się bać, monseigneur.
Pocałowała go, oddając się bez reszty jego pożądaniu.
Po raz pierwszy czuł naprawdę, że w żaden sposób mu się nie opiera. Jakby się z nim połączyła. Czuł jej miękkie usta, ofiarowujące mu się całkowicie. Zadrżał pod wpływem rosnącego pożądania. Wsunął dłonie w jedwabiście gładkie, ciemne włosy i przytrzymywał twarz, okrywając ją pocałunkami. Ustami dotykał jej powiek, całował je, potem czoło, policzki i czubek nosa. Wrócił do ust, które należały do niego już na zawsze. Objęła go za szyję i przytuliła się mocno. Westchnęła i wyprężyła się pod wpływem przyjemności, jaką sprawiały jej gorące pocałunki.
Nie opierała się i nie protestowała, kiedy znaleźli się na podłodze przed kominkiem. Nie okazała strachu, gdy jego doń wsunęła się pod spódnicę i odsunęła halki tak wysoko, że czuła na skórze chłodne, wieczorne powietrze. Dłonią pieścił jej brzuch, nogi, wnętrze ud. Palce wsunął pomiędzy ciemne włosy okrywające wzgórek Wenery. Jeden palec wsunął łagodnie pomiędzy wargi. Autumn zadrżała.
- Muszę przestać – powiedział.
- Nie! - odparła niemal natychmiast.
Była podniecona i mokra. Wsunął palec głębiej, szukając bouton d'amour. Kiedy go odnalazł, potarł ostrożnie. Czuł, jak zaczyna nabrzmiewać pod wpływem pieszczoty, a Autumn poruszała się nerwowo pod jego dłonią. Nagle zakrzyknęła, jej ciało zesztywniało na chwilę, a potem odprężyła się i westchnęła głośno. Pochylił się i pocałował usta Autumn, wsuwając język, by przez chwilę dotknąć jej języka. Nie cofnął dłoni z jej wzgórka łonowego. Zaczął pieścić raz jeszcze.
- Znowu? - zapytała zdziwiona, ale nie niezadowolona.
- Tym razem będzie coś więcej - rzekł.
Była tak cudownie mokra. Tak bardzo chciał wsunąć głowę pomiędzy jej miękkie uda i zasmakować rozkoszy, ale wiedział, że ona nie jest jeszcze gotowa na te cudowne igraszki. Zaczął ostrożnie, ale zdecydowanie wsuwać palec do jej otworu miłości. Westchnęła zaskoczona, ale ukoił ją pocałunkami. Przerwał na chwilę i pocieszał pieszczotami, by po chwili znów naciskać.

Wątki

Powered by wordpress | Theme: simpletex | © Jak cię złapią, to znaczy, że oszukiwałeś. Jak nie, to znaczy, że posłużyłeś się odpowiednią taktyką.