Chyba w dziesięć dni później, kiedy już stwierdziłem, że penis mi nie zzieleniał, poszedłem do tej dziewczyny...

Zastałem ją samą. Coś gotowała.
- Wejdź - rzekła.
- Chcę cię przeprosić.
- Za co?
- Za tamto. Myślę, że ty byłaś pijana i ja byłem pijany. Nie wiem, czy wiesz; co się stało.
- A co się stało?
- Och, nie wiesz?
- No, stało się coś?
- Nie jestem pewny, czy przystoi o tym mówić, ale myślę, że powinnaś natychmiast pójść do doktora - powiedziałem.
- Co to znaczy? Masz rzeżączkę, czy jak? - Ona była bardzo rzeczowa.
- Nie, nie, ale... to znaczy, może jesteś w ciąży?
Zachichotała:
- Dzieciaku, ile ty lat masz naprawdę?
- Jak to?
- Powiedz. Ty pierwszy raz to robiłeś?
- Żartujesz chyba. Nie, posiadałem już mnóstwo kobiet.
- Ile ty masz lat?
- Ojej, mam...
- Kłamałeś. Ty nie masz jeszcze dwudziestu dwóch, prawda?
- No, mówiąc szczerze, mam osiemnaście.
- Szczerze?
- Szesnaście - przyznałem się.
- To był twój pierwszy raz, dzieciaku?
- No... owszem, pierwszy.
- Nie martw się. Ja nie jestem w ciąży.
- Skąd wiesz?
- Dziewczyny wiedzą. i poza tym umiem zadbać o siebie: nie martw się.
- Na pewno nie jesteś?
- Nie jestem.
- Jeżeli będziesz, powiesz mi?
- I co byś wtedy zrobił?
- No, wziąłbym z tobą ślub.
Objęła mnie i pocałowała w czoło, kiedy nagle ktoś zastukał do drzwi. Zostawiła mnie, poszła otworzyć. Wszedł starszy mężczyz­na, może dwudziestopięcioletni. Przedstawiła nas sobie.
- No, Tony, muszę już się ubierać. Wychodzę z George'em.
Weszła do sypialni. George odwrócił się do mnie i mrugnął. Nie wiedziałem, co powinien w takich okolicznościach zrobić gentelman. Dać mu w zęby, czy mrugnąć serdecznie w odpowiedzi? Więc wybrałem inne wyjście. Wybiegłem stamtąd.
 
 
Usłyszałem, jak „chłopiec” śmieje się.
Chłopiec: Parszywa historia. Opowiedz temu swojemu szarlata­nowi, jak wtedy przez całą drogę do domu płakałeś. Opowiedz mu, jak myśl o tej dupie prześladowała cię, dopóki nie spotkałeś Sylwii. Zawsze miałeś kiepski gust, jeśli chodzi o kobiety. Wydawało ci się, że miłość przyjdzie obleczona po samą szyję w tandetne migotliwe ciuchy.
Mężczyzna: Kto, do diabła, tak to ustawił? Przecież ty, ty mały obłudniku, gówniarzu. Wolałeś nie otwierać oczu wtedy na plaży. I Ricie, kiedy cię prosiła, nie odważyłeś się zwyczajnie pokazać swojego pika. Musiałeś ukryć się za płotem i wysunąć go przez dziurę po sęku, żeby obejrzała.
Chłopiec (broni się): To było dawno temu.
Mężczyzna: No, ty mały świntuchu, może jeszcze zaprzeczysz, że chciałeś robić te rzeczy ze swoją rodzoną siostrą!
Chłopiec: Znowu ci się coś uroiło po wariacku. Owszem, kocha­łem ją bardzo, od czasów El Paso, kiedy była malutka i choro­wała i opiekowałem się nią.
Mężczyzna: Dobrze, nie wściekaj się, smyku. Ja tylko uważam, że rozbudziłeś się seksualnie w sposób niekoniecznie najnormal­niejszy pod słońcem, no, może nie?
Chłopiec (najeżony): Co ty wygadujesz, do diabła?
Mężczyzna: Bo przecież było ci przyjemnie patrzeć, jak Rita reaguje na widok twojego penisa w tej dziurze po sęku. Chytrusie zasmarkany. Dlaczego po prostu nie wyciągnąłeś go i nie pokazałeś?
Chłopiec (gniewnie): Dlatego, ty stary skurwysynie, że Rita była moją kuzynką!
Mężczyzna: Później to ciebie jednak nie powstrzymało od pie­przenia jej.
Chłopiec (prawie ze łzami): Wyspowiadałem się z tego księdzu. Zresztą to naprawdę nie było tak, jak mówisz. Myśmy tylko ocierali się o siebie. W każdym razie ksiądz mi przebaczył.
Mężczyzna: No pewnie, ksiądz wszystko ci przebaczał w tamtych czasach. Ale ty mnie nie chcesz przebaczyć niczego...
Chłopiec (przerywa): Miałem wtedy dziesięć lat...
Mężczyzna (łagodnie): Ja ciebie nie potępiam, tylko myślę, że
byłoby zdrowiej, gdybyś był uczciwszy, bardziej bezpośredni. (Zaczyna się śmiać). I do licha, smyku... czy wobec Connie w tamten wieczór na schodkach podium nie zachowałeś się, jakbyś miał fioła?
Chłopiec (uśmiecha się): Tak, nigdy tego nie mogłem zrozumieć. Byłem w niej zakochany, ale kiedy ni stąd, ni zowąd powie­działa mi prosto z mostu: „Kocham cię”, nie wiedziałem, co robić.
Mężczyzna: Po tych wszystkich latach, smyku, to nadal jest trudna chwila. Ja osobiście nie wierzę w takie wyznanie w żadnym razie, więc tylko rozgrywam sytuację.
Chłopiec: Ty jesteś zwichnięty psychicznie.
Mężczyzna: No, wracajmy do Connie.
Chłopiec: Ona miała zielone oczy...
Mężczyzna: Jak ta czarna pantera.
Chłopiec: Tak.
Mężczyzna: I włosy miała czarne, prawda?
Chłopiec: Czy to znaczy, że chciałem z tamtą kocicą?
Mężczyzna: No, a nie chciałeś?
Chłopiec: Rany boskie, ty jesteś chory.
Mężczyzna: Dobrze już, przestań. Opowiedz tę historię z Con­nie.