ďťż

• protokolant lub sekretarka, osoba, która prowadziłaby bieżšcš dokumentację kryzysu, ale także szybko i sprawnie potrafiłaby zredagować np...

Jak cię złapią, to znaczy, że oszukiwałeś. Jak nie, to znaczy, że posłużyłeś się odpowiednią taktyką.
oœwiadczenie
• inne osoby - w zależnoœci od potrzeb i specyfiki przedsiębiorstwa w sztabie może znaleŸć się osoba, która będzie kontaktował^ się
z ekspertami zewnętrznymi, zlecała im analizy; fotograf, który poprowadzi odpowiedniš dokumentację; czasami psycholog* który będzie wspierał prace całego zespołu
181
Tworzšc skład zespołu kryzysowego, należy pamiętać o jasnym i wyraŸnym okreœleniu zakresu kompetencji poszczególnych osób. Lista członków, poza podstawowymi informacjami, powinna zawierać wszelkie możliwe adresy i numery kontaktowe (telefonów domowych, komórkowych, pagerów itd.). Dane te winny być stale uaktualniane i wzbogacane, na przykład o informacje dotyczšce miejsc pobytów wakacyjnych.
Nieodzownym elementem programów interwencji kryzysowej sš także szkolenia i symulacje. Można je organizować samemu, bšdŸ zlecać ich przygotowanie specjalistycznym agencjom zewnętrznym (zazwyczaj sš wówczas bardziej realistyczne). Celem takich szkoleń jest nie tylko przetestowanie okreœlonych procedur, ale także rozwijanie zdolnoœci opanowywania stresu i działania w napięciu. Po takich ćwiczeniach zespół czuje się zwykle lepiej przygotowany na kryzys, co oznacza, że łatwiej sobie z nim poradzi, gdy zaistnieje on w rzeczywistoœci. Ważne jest także przeprowadzenie szkoleń wœród pozostałych członków załogi. Należy uczulić ich, aby zgłaszali wszelkie pojawiajšce się problemy do sztabu kryzysowego (system wczesnego ostrzegania), oraz zaznajomić z zasadami przekazywania informacji o firmie na zewnštrz. Pracownicy muszš wiedzieć, że nie wolno im spekulować na temat zaistniałej sytuacji, oraz mieć pojęcie, jak się zachować, gdy zostanš poproszeni przez któregoœ z dziennikarzy o komentarz. Szkoleniami tymi należy szczególnie objšć pracowników tzw. pierwszego kontaktu (sekretarki, portierów, pracowników ochrony itd.). To ich postawa może mieć bowiem znamienne skutki dla dalszego rozwoju sytuacji kryzysowej.
Zadaniem firmy pragnšcej dobrze przygotować się na ewentualny kryzys powinno być także opracowanie i bieżšce udrażnianie kanałów komunikacyjnych. W tym celu należy stworzyć listę osób i instytucji, które bezwzględnie winny zostać powiadomione o zaistniałej sytuacji-Wykazy takie mogš różnić się w zależnoœci od rodzaju kryzysu oraz jego zasięgu i obejmować np. adresy agencji PR, stowarzyszeń zawodowych, niezależnych ekspertów czy innych liderów opinii publicznej. Jednoczeœnie należy ustalić, w jaki sposób (jakimi kanałami) informowani będš.
0 przebiegu sytuacji pracownicy. Konieczne jest także stworzenie listy kontaktowej mediów, która zawierałaby nie tylko nazwiska dziennikarzy
1 ich numery telefonów, ale również adresy agencji prasowych oraz w diowych i telewizyjnych działów zbierania informacji.
182
Do działań prewencyjnych zalicza się też przygotowanie tzw. zaplecza. Należy do niego opracowanie, uaktualnianie oraz posiadanie w bieżšcej dyspozycji wystarczajšcej iloœci materiałów informacyjnych. Mogš to być zarówno katalogi firmowe, opisy produktów, certyfikaty jakoœci, jak i wyniki specjalistycznych badań laboratoryjnych. Można także wstępnie przygotować informację dla prasy, która zależnie od okolicznoœci byłaby jedynie odpowiednio modyfikowana.
Osobnš kategoriš materiałów pomocniczych jest lista użytecznych sformułowań, mogšcych okazać się przydatnymi w kontaktach z mediami. W chwilach dużego napięcia bywajš one bardzo pomocne, ponieważ pozwalajš znaleŸć adekwatne słowa i urozmaicić wypowiedŸ. Jest to bardzo ważne, ponieważ cišgłe używanie tych samych zwrotów może sprawiać wrażenie wygłaszania wyuczonej formułki (a zatem podważa wiarygodnoœć wypowiedzi). Wczeœniejsze przygotowanie zwrotów i argumentów czyni wypowiedŸ nie tylko atrakcyjniejszš, ale i zmniejsza zdenerwowanie u mówišcego.
Na koniec warto jeszcze wspomnieć o przygotowaniu spisu œrodków, jakimi dysponuje (bšdŸ może dysponować) sztab kryzysowy. Stanowić je mogš na przykład pomieszczenia, samochody, bšdŸ inne urzšdzenia majšce ułatwić pracę zespołu.
5.5. Zasady postępowania w sytuacji kryzysowej
Sytuacje kryzysowe sš zawsze wielkim sprawdzianem dla organizacji. Mogš one powodować skutki, które przez wiele lat będš miały negatywny wpływ na działalnoœć przedsiębiorstwa, albo, o czym była już mowa wczeœniej, przyczynić" się do jego wzrostu. Skoro pojedyncze zdarzenie może decydować o przyszłoœci organizacji i jej być albo nie być, oczywistym staje się, że w sytuacji takiej postępować należy ze szczególnym wyczuciem, ostrożnoœciš i taktem. Nie powinno tu być miejsca na przypadkowe i nieprzemyœlane decyzje. Potrzebna jest wiedza, doœwiadczenie i umiejętnoœć panowania nad negatywnymi emocjami. Nieudolne próby zażegnania problemu prowadzš bowiem do jeszcze większego kryzysu, który może objšć swym zasięgiem nie tylko nowe obszary (np. rynki geograficzne), ale także inne grupy otoczenia.
Firma dotknięta kryzysem musi w pierwszej kolejnoœci umieć go szybko zanalizować.
Potrzebne jest znalezienie odpowiedzi na trzy zasadnicze pytania:
183
1. Jaka jest istota kryzysu? (Jaka jest jego przyczyna, na czym kryzys polega i czym się objawia?)
2. W jakiej fazie znajduje się kryzys i jaki ma zasięg? (Identyfikacja obszarów objętych kryzysem i tych, które można jeszcze przed nim uchronić).
3. Jaka strategia postępowania byłaby najbardziej wskazana i jakie w zwišzku z tym działania naprawcze należy podjšć?
W chwili ujawnienia kryzysu większoœć firm nie dysponuje jeszcze wystarczajšcš wiedzš na temat zaistniałej sytuacji. Mimo tych ewidentnych braków informacyjnych konieczne jest jednak przyjmowanie pewnych założeń i podejmowanie na ich podstawie możliwie najlepszych decyzji. Skutecznoœć opanowania sytuacji kryzysowej w znacznym stopniu zależeć będzie od tego, jak szybko zostanš one sprawdzone oraz ewentualnie zmodyfikowane. Jednym z zadań zarzšdu jest także wybór właœciwej strategii rozwišzania konfliktu. W zależnoœci od tego, czy przedsiębiorstwo będzie zorientowane na problem, czy też bardziej na swojego przeciwnika, może ono wybrać jednš z czterech opcji:
• Strategia dostosowania się - wykorzystuje się jš, gdy celem przedsiębiorstwa jest nie tyle rozwišzanie problemu,
co zyskanie zadowolenia przeciwnika poprzez spełnienie jego żšdań. Taka strategia sprawdza się w walce z silniejszym przeciwnikiem, gdy nie ma szans na inne rozwišzanie konfliktu, lub w kontaktach z grupami, z którymi pragnie się utrzymywać długofalowo dobre stosunki (np. władze, zwišzki zawodowe).
Wątki
Powered by wordpress | Theme: simpletex | © Jak cię złapią, to znaczy, Ĺźe oszukiwałeś. Jak nie, to znaczy, Ĺźe posłuĹźyłeś się odpowiednią taktyką.