Pole 4...

W polu tym opisane są opcje polecenia . W powyższym przykładzie
opcja zapewnia, że dany system plików nie jest podłączany podczas
uruchamiania systemu. Opcja oznacza, że system jest podłączany w trybie
tylko do odczytu (opcja taka jest wykorzystywana w przypadku napędu
CD-ROM). Opcje są oddzielane za pomocą przecinków. Sprawdź instrukcje
użycia polecenia (opcja %), aby uzyskać informacje dotyczące pozostałych
obsługiwanych opcji.
Standardowo tylko użytkownik root ma prawo podłączać system plików za pomocą
polecenia . Aby umożliwić dowolnemu użytkownikowi podłączanie systemów
plików (na przykład system plików na dyskietce), możesz dodać opcję w polu 4.
pliku /etc/fstab.
Pole 5. Numer w tym polu wskazuje, czy dany system plików musi być zrzucony.
Liczba 1 wskazuje, że system plików musi być zrzucony. Liczba 2 wskazuje,
że system nie musi być zrzucony.
Pole 6. Liczba w tym polu wskazuje, czy dany system plików musi być
sprawdzony za pomocą polecenia '. Liczba 1 lub 2 wskazuje, że system
plików musi zostać sprawdzony w odpowiedniej kolejności. Liczba 0 wskazuje,
że system nie musi zostać sprawdzony.
Jeśli chcesz dodać kolejny dysk lokalny lub dodatkową partycję, możesz utworzyć od-
powiedni wpis dla tego dysku lub partycji w pliku /etc/fstab. W rozdziale 18. znajdziesz
instrukcje dodawania wpisów dla systemu plików NFS.
%
System Red Hat Linux automatycznie uruchamia polecenie (podłączanie wszyst-
kich systemów plików) przy każdym włączeniu komputera. Dlatego polecenie jest
wykorzystywane w wyjątkowych sytuacjach. Przeciętny użytkownik lub administrator
wykorzystuje polecenie na dwa sposoby:
do wyświetlania dysków, partycji i zdalnych systemów plików, które są aktualnie
podłączone;
do tymczasowego podłączania systemów plików.
Każdy użytkownik może wpisać polecenie (bez opcji), aby zobaczyć aktualnie podłączone systemy plików. Poniżej pokazano przykład użycia polecenia . Przedstawia on pojedynczą partycję dysku twardego (+) zawierającą katalog główny ()
oraz systemy plików proc i devpts podłączone odpowiednio jako /proc i /dev/pts. Ostatni
wpis dotyczy dyskietki sformatowanej standardowym systemem plików Linux (ext3),
podłączonej jako katalog /mnt/floppy.
!
* 9 #19
1+#11+
* 2 #19
*1#1*1!/ 8!";2
*, " ,11##19
Najczęściej podłączanymi samodzielnie urządzeniami są napędy dyskietek i napędy
CD-ROM. Zależnie od pulpitu, którego używasz, dyski CD i dyskietki mogą być podłą-
czane automatycznie po umieszczeniu nośnika w napędzie. W niektórych wypadkach
program automatycznego uruchamiania może automatycznie włączyć program znajdu-
jący się na nośniku, na przykład może spowodować odtwarzanie muzyki z dysku CD
lub uruchomić instalator pakietu oprogramowania do obsługi danych na nośniku.
Jeśli chcesz samodzielnie podłączyć system plików, plik /etc/fstab ułatwia podłączanie
dyskietek i dysków CD-ROM. W niektórych wypadkach możesz używać polecenia
w połączeniu z opcją informującą, jaki system plików ma zostać podłączony. Informa-
cje o podłączanym systemie plików są pobierane z pliku /etc/fstab. Odpowiednie wpisy
są już prawdopodobnie umieszczone w pliku /etc/fstab, dzięki czemu możesz wykonać
szybkie podłączenie plików w następujących wypadkach.
Jeśli podłączasz dysk CD-ROM w standardowym formacie ISO 9960 (jest to
standard większości dysków CD-ROM), możesz to zrobić, umieszczając dysk
w napędzie i wpisując następujące polecenie:
!" !"
Domyślnie napęd dysków CD-ROM jest podłączony w punkcie montowania
(nazwa systemu plików, nazwa urządzenia i inne opcje są uzupełniane
automatycznie). Aby zobaczyć zawartość dysku, wpisz polecenie ,
a następnie wpisz polecenie (. Wyświetlone zostaną pliki znajdujące się w katalogu
głównym dysku CD.
Jeśli podłączasz dyskietkę, która jest sformatowana w standardowym systemie
plików Linux (ext3), możesz to zrobić, umieszczając ją w napędzie i wpisując
polecenie:
!" !"$,
Typ systemu plików (-), urządzenie (#) i opcje podłączania są
uzupełniane na podstawie zawartości pliku /etc/fstab. Powinieneś mieć możliwość
przejścia do katalogu głównego dyskietki ( (*) i wyświetlenia
zawartości tego katalogu (().
W obu przypadkach mogłeś nadać urządzeniu nazwę ( lub #),
zamiast podawać nazwę punktu montowania, aby uzyskać ten sam efekt.
Oczywiście istnieje możliwość, że będziesz chciał użyć dyskietki, która jest w innym formacie niż standardowy. Możesz dostać od kogoś dyskietkę, zawierającą pliki zapisane