pobór tradycyjnych podatków, tak jak czyniły to poprzednie Król opuścił salę, a za nim uczynili to duchowni i szlachta, Stany Generalne...

Jak cię złapią, to znaczy, że oszukiwałeś. Jak nie, to znaczy, że posłużyłeś się odpowiednią taktyką.

udając się do wyznaczonych im odrębnych pomieszczeń. Stan
19 czerwca kler podjął uchwałę o połączeniu się ze stanem
trzeci pozostał w sali Menus-Plaisirs, nie zamierzając podpotrzecim. Wśród szlachty za rozwiązaniem takim opowiedziało rządkować się monarsze. Jego obietnice wolności prasy i niesię 80 delegatów, a więc wciąż mniejszość. Arystokracja i bi
śmiałych reform nie dawały gwarancji na realizację. Zresztą deskupi nadal nie zamierzali ustępować. Wywierali presję na krócyzja monarchy o oddzielnych obradach oznaczała, że stan la, który znajdował się wówczas w psychicznej depresji po
trzeci nie wywalczy zwiększenia swych praw.
śmierci swego syna — następcy tronu 6.
Kiedy po godzinie pojawił się mistrz ceremonii markiz de
Ludwik XVI, poddając się tym naciskom, postanowił przejść
Dreux-Breze i wezwał deputowanych, aby posłuchali króla
do kontrofensywy. 20 czerwca członkowie Zgromadzenia Nai opuścili salę, Bailly odpowiedział mu, że „naród nie może rodowego zastali zamknięte drzwi do sali Menus-Plaisirs. Wyotrzymywać żadnych rozkazów", a Mirabeau zawołał: „Zebrajaśniono im, że wewnątrz trwają prace przygotowawcze przed liśmy się tutaj z woli ludu i wyjdziemy stąd tylko zmuszeni do
posiedzeniem z udziałem króla, które miało odbyć się za trzy
tego bagnetami" 7.
dni. Nie ulegało jednak wątpliwości, że chodziło tu o niedopusz
Był to otwarty bunt, zakwestionowanie władzy monarszej
czenie do kontynuacji obrad Zgromadzenia.
i oczywiste wyzwanie rzucone Ludwikowi XVI. Kiedy de
i n n o c k, 1789. Annie sam pareil, Paris 1988, s. 40.
7 Histoire et dictionnaire..., s. 34—38.
20
Dreux-Breze zakłopotany poinformował króla, że „Stan Trzeci
nie opuszcza sali Menus-Plaisirs", ten odpowiedział zrezygnowany: „Jeśli nie chcą wyjść — to niech już tam pozostają". Tą formułą zniechęcił wielu delegatów szlachty i kleru, którzy gotowi byli obradować oddzielnie, ale chcieli, aby w tym upieraniu się przy zasadach monarchii absolutnej wspierał ich król.
Teraz doszli do wniosku, że Ludwikowi XVI brakuje silnej woli i że walka o utrzymanie odrębności stanów jest przegrana.
Wobec bierności Ludwika XVI 24 czerwca większość duchownych połączyła się znów ze stanem trzecim. Nazajutrz
uczyniło to 47 deputowanych szlachty, w tym książę orleański,
SPISEK
Duport i La Rochefoucauld.
Decyzję o rozpędzeniu Zgromadzenia Narodowego podjął
Ludwik XVI najprawdopodobniej tegoż samego 23 czerwca,
kiedy to pozornie zgodził się, aby stan trzeci kontynuował
obrady w sali Menus-Plaisirs. Nie mając dostatecznych sił, by
już wówczas złamać opór deputowanych, poszedł za radą
stronnictwa królowej i przystał na potajemne ściągnięcie do
Wersalu wiernych mu pułków.
Pierwsze rozkazy wydane zostały 22 czerwca, w przewidywaniu, że król je zaakceptuje. Dotyczyły one szwajcarskiego pułku Reinach, który stacjonował w Soissons, skąd 26 czerwca miał
przybyć do Paryża.
26 czerwca wydano dalsze rozkazy. Pułk Bouillon-Infanterie,
złożony z Niemców i liczący 900 żołnierzy, miał 1 lipca opuścić
Valenciennes, by 9 tegoż miesiąca znaleźć się w stolicy. Niemiecki pułk Nassau-Infanterie, w podobnej sile, miał wyruszyć z Metzu, by 13 lipca zająć stanowiska w Charenton pod Pary
żem. Regiment Provence-Infanterie winien był natomiast
opuścić Airesur-la-Lys, by 12 lipca rozlokować się w podsto-
łecznym Corbeil.
26 czerwca zapadły też decyzje dotyczące trzech pułków kawalerii. Niemiecki regiment Royal-Allemand (400 ludzi) miał
opuścić 29 czerwca Landrecies, by 7 lipca znaleźć się w la
Muctte, tuż u bram Paryża, na skraju Lasku Bulońskiego.
22
23 1 lipca z Metzu winien był wyruszyć 300-konny pułk Dauphin- jak też zaufanymi królowej, zdecydował się wystąpić otwarcie
-Dragons, przenosząc się do królewskiej rezydencji Rambouillet. przeciw Zgromadzeniu w nocy z 14 na 15 lipca. Do tego czasu Pułk Maistre-de-Camp-General-de Cavalerie ściągnięto nato mógł już dysponować ok. 20 000 żołnierzy, licząc w tym te pułki miast z Toul, tak by 14 lipca znalazł się w Maux '.
swej gwardii, które od dawna stały w Wersalu 2.
Licząc się z tym, że przemieszczenia owych regimentów nie
W otoczeniu królowej dominowało przekonanie, że cała ta

Wątki

Powered by wordpress | Theme: simpletex | © Jak cię złapią, to znaczy, że oszukiwałeś. Jak nie, to znaczy, że posłużyłeś się odpowiednią taktyką.