— A Tadzio nie spał i nie spał, i światło świecił — trzymała się swego Agatka...

Jak cię złapią, to znaczy, że oszukiwałeś. Jak nie, to znaczy, że posłużyłeś się odpowiednią taktyką.

— A wczoraj jeszcze, jak tu przyszli te drzwiczki robić, to pan Henryk tak się rzucił na Elżbietę i na Tadzia też, i tak ich ściskał, i przytulał…
Schodząca już z powrotem na dół pani Bogusia poczuła nagle, że czegoś tu ma za dużo. Coś się dzieje w jej domu dziwnego i nie do pojęcia, no, tego Tadzia, rzecz oczywista, ukróci, nie będzie prądu marnował, za światło się płaci. Ściskanie Karpiowskiego też niby sprawa zwyczajna, można uścisnąć własna córkę, ale tak ni przypiął, ni wypiął, bez powodu…? I tyle pierza…? Skąd je wzięli? A w ogóle co to jest, że ona ma ich tutaj codziennie, jak nigdy przedtem, bo że z dobrego serca, sami z siebie, postanowili nagle jej pomagać, to jest w ogóle niemożliwe i nienormalne. Czy nie umyka jej przypadkiem coś podejrzanego? No. chyba że ten cały Henio od rąbnięcia w głowę rzeczywiście zwariował, wymyślił sobie zastępować Seweryna, może ma nawet wyrzuty sumienia, że przez niego Seweryn umarł, i teraz całą rodzinę przymusza, a oni się go boją, bo kto wie, czy ataków szału nie miewa? I jasne jest całkiem, że taką okropna rzecz usiłują ukrywać…
Ani Elżbieta, ani Karpiowski nie mogli zrozumieć, skąd się biorą osobliwości zachowania pani Bogusi. Była dla nich jakoś straszliwie grzeczna, przed Karpiowskim niemal dygała, zarazem jednak wiał od niej lodowaty chłód i błyskały nieufne spojrzenia. Na komunikat, że Tadzio powinien pokazać się lada chwila, prawie nie zwróciła uwagi, postawiła przed Karpiowskim poczęstunek, złożony z soku porzeczkowego, piwa i całej michy twarożku. Elżbietę zaś zaprosiła na górę.
Dla Elżbiety wejście na pierwsze piętro stanowiło najtrudniejszą wspinaczkę w życiu. Omal się nie udusiła. Była najświęciej przekonana, że pani Bogusia spenetrowała gabinet męża po wyjściu Tadzia do pracy, odkryła cholerną teczkę i teraz dopiero pokaże, co potrafi, a ich mienie rodzinne przepadło już bezpowrotnie. Zdążyła sobie nawet wyobrazić wszystkie konsekwencje potwornego wydarzenia i z góry poddała się klęsce.
Kiedy zatem wyszło na jaw, że chodzi tylko o pomoc w przełożeniu pierza z komórki do poszewek, niewiele brakowało, a padłaby pani Bogusi na szyję, niewątpliwie budząc w niej przekonanie, że zwariowała nieodwracalnie cała rodzina Karpiowskich. Już sam zapał, który z niej trysnął, wzmógł podejrzenia i pani Bogusia wcale nie przestała być dziwna.
— A czy to tatuś Elżuni u siebie w domu też taki chętny do roboty? — rozpoczęła indagację, jak na siebie wyjątkowo dyplomatycznie. — Bo nic kiedyś nie słyszałam, żeby tak robił, a robił?
Nie mając pojęcia, w czym rzecz, Elżbieta wymyśliła odpowiedź możliwie najlogiczniejsza.
— O, tylko patrzeć, jak się ta jego pracowitość skończy. Wszystko dlatego, że do pracy nie chodzi, nie ma co robić i nudzi mu się. Ale od pierwszego już wraca do swojego biura, a tam podobno zlecenie na niego czeka, wiec na nic innego czasu nie będzie miał.
— Ale to tak tu, u mnie? To u was w domu żadnych napraw nie ma?
— Dopiero co, niedawno, było odnawiane. Ale to nie tylko dlatego… O Boże, tu pęknięte! Niech pani popatrzy! Jak to wziąć? Jak ścisnę, to wyleci!
— To niech Elżunia nie ściska — zarządziła surowo pani Bogusia, oglądając długie pęknięcie na jednym worku i przyznając w duchu, że tym piórom nie ma się już co dziwić. Dobrze, że Agatka zwróciła jej uwagę, najwyższy czas był wszystko zabezpieczyć.
— To jak podnieść?
— Palcami Elżunia chwyci i tylko trochę uniesie… no. przechyli. A ja tu podłożę. Jeszcze troszeczkę… Trzymać, trzymać! No, dobrze…
Worek szczęśliwie wylądował w poszewce i pierza wyleciała z niego zaledwie niegodna wzmianki odrobina. Pani Bogusia wróciła do tematu.
— Jak nie tylko dlatego, to dlaczego?
Elżbieta skupiła się, bo tknął ją niepokój.
— Po pierwsze ze względu na pana Seweryna. Nie był na jego pogrzebie i to go strasznie gryzie, więc jakoś mu się wydaje, że coś powinien. Coś zrobić, pomóc, odremontować chociaż trochę dom przyjaciela… Trochę tak, jakby pan Seweryn kazał mu z tamtego świata…
Pani Bogusi dreszcz przeleciał po plecach, bo w duchy święcie wierzyła i bardzo się ich bała. Oszalał ten Seweryn czy co? Chce ją straszyć?!

Wątki

Powered by wordpress | Theme: simpletex | © Jak cię złapią, to znaczy, że oszukiwałeś. Jak nie, to znaczy, że posłużyłeś się odpowiednią taktyką.