Jednak nastroje wyzwoleńcze i rewolucyjne utrzymały się i podczas kolejnego powstania następca Hidalgo proklamował w 1822 r...

powstanie niepodległego Cesarstwa Meksyku, sam mianując się cesarzem. Już w następnym roku przekształciło się ono w Republikę, z konstytucją wzorowaną częściowo na konstytucji Stanów Zjednoczonych. W kraju panowała jednak anarchia, a rządy prezydenckie często zamieniały się w dyktatury. Równocześnie w Ameryce Środkowej powstały Zjednoczone Prowincje Ameryki Środkowej, grupujące Gwatemalę, Honduras, San Salwador, Nikaraguę i Kostarykę. Federacja ta utrzymała się do 1838 r., po czym poszczególne kraje ogłosiły własną niepodległość.
W 1836 r. oderwała się od Meksyku wschodnia prowincja Teksas, proklamując własną niepodległość. Była ona mocno uzależniona od USA, skąd napływali masowo osadnicy europejscy. To też w 1845 r. Teksas wchłonięty został przez Stany Zjednoczone. Stało się to powodem dwuletniej wojny Meksyku ze Stanami. Armie lądowe i desanty morskie USA nie napotykały jednak większego oporu i podbiły całą północną część Meksyku, zdobywając także najważniejszy jego port Vera Cruz i stolicę Meksyk na południu kraju. W traktacie kończącym wojnę, zawartym w 1848 r. w Gwadelupie, Meksyk zmuszony został do uznania aneksji Teksasu przez USA i do odstąpienia im wszystkich obszarów na północ od rzeki Rio Grande, to jest prawie połowy swych terytoriów.
W 1855 r. rządy dyktatorskie w Republice Meksyku zostały obalone w drodze wojny domowej między klerykałami a liberałami, dowodzonymi przez Benito Juareza (1858-72). Zniósł on wszelkie przywileje stanowe, upaństwowił majątki kościelne, przeprowadził szereg reform, pozwalających na szybszy rozwój ekonomiczny, nastąpiło upowszechnienie oświaty. W wojnie domowej interweniowały jednak wojska hiszpańskie, brytyjskie i francuskie. Po zajęciu Meksyku Francuzi próbowali restaurować Cesarstwo Meksyku, mianując cesarzem austriackiego arcyksięcia Maksymiliana, brata cesarza Franciszka Józefa I. Został on rozstrzelany przez powstańców na rozkaz Juareza, a po protestach Stanów Zjednoczonych o złamaniu doktryny Monroe’go, Francuzi wycofali się z Meksyku.
Po 1877 r. nastały wieloletnie dyktatorskie rządy P. Diaza, który zniósł część reform Juareza i uzależnił gospodarkę kraju od kapitałów zagranicznych, głównie USA. Było to przyczyną narastania napięć społecznych i doprowadziło w 1910 r. do wybuchu rewolucji społecznej pod wodzą E. Zapaty. Jej głównym postulatem był zwrot zagarniętej ziemi społecznościom wiejskim. Rewolucja miała charakter wielkiego powstania chłopskiego, była bardzo krwawa i trwała do 1917 r., przy czym nie obyło się bez interwencji USA przeciwko powstańcom.
 
Karaiby. W ich skład wchodzą duże wyspy Kuba, Haiti (Santo Domingo), Jamajka i Portoryko (Porto Rico) oraz kilkadziesiąt pomniejszych. Na początku XIX w. Kuba, wschodnia część Haiti (Dominikana) i Portoryko stanowiły własność Korony hiszpańskiej, Jamajka należała do W. Brytanii, zachodnia część Haiti do Francji.
We francuskiej części Haiti w 1791 r. czarni niewolnicy, stanowiący zdecydowaną większość ludności wyspy, uniezależnili się w drodze zbrojnego powstania od Francuzów, rozbili ekspedycję wojsk napoleońskich w 1803 r. i w następnym roku utworzyli własne niepodległe państwo. Również hiszpańska Dominikana, po kilku nieudanych powstaniach, uzyskała niepodległość w 1844 r. W ten sposób wszystkie hiszpańskie posiadłości w pierwszej połowie XIX w. stały się niepodległe, prócz Kuby i Portoryko.
Kuba, największa z wysp karaibskich, mimo kilkakrotnych buntów tubylczej ludności w latach 1868-75 i 1895, pozostawała zależna od Hiszpanii do 1898 r., to jest do wojny Stanów Zjednoczonych A.P. z Hiszpanią. Po klęsce Hiszpanii uzyskała niepodległość pod egidą USA, podobnie jak Portoryko. Hiszpanie zorganizowali na wyspie wielkie plantacje upraw trzciny cukrowej, a także tytoniu, i stała się ona największym eksporterem cukru oraz cygar na świecie, przy czym głównym odbiorcą tych wyrobów były Stany Zjednoczone A.P. One też uzależniły Kubę gospodarczo i politycznie od siebie aż do 1959 r.