Cierń potarł czoło...

— Nie zdołałem go przekonać całkowicie. Ma zamiar udać się za nimi z kil-
kudniową zwłoką. Osiągnąłem choć tyle.
— Czyli wszystko zależy ode mnie. Muszę znaleźć sposób na wywabienie
z komnaty króla niepożądanych świadków.
— Owszem — potwierdził Cierń bezlitośnie. — Wszystko szczegółowo opra-
cowane i gotowe. Trzeba tylko wykonać najważniejszy punkt planu.
Razem zapatrzyliśmy się w ogień.
29. UCIECZKA I POJMANIE
Wybuch walk pomiędzy księstwami nadbrzeżnymi i śródl ˛
adowymi za panowa-
nia króla Roztropnego nie byt wynikiem świeżego rozłamu, lecz raczej odnowienia zadawnionych urazów.
Królestwo Sześciu Księstw istniało w swych pocz ˛
atkach jako państwo utwo-
rzone przez cztery księstwa nadbrzeżne: Niedźwiedzie, Kozie, Cypla i Dębów. Zdecydowany opór stanów wchodz ˛
acych w skład Krainy Miedzi przekonał króla Bit-
nego, że zdobycie tych ziem nie będzie dlań korzystne; wówczas skierował on swe ambicje ku wnętrzu kontynentu. Region dzisiejszego Księstwa Trzody, zamiesz-kany przez nieliczne plemiona wędrowne, łatwo uległ regularnej armii. Gęściej zaludnione Księstwo Rolne przeszło pod panowanie Bitnego, gdy monarcha tamtych ziem zorientował się, że jego terytorium zostało okr ˛
ażone, a szlaki handlowe
odcięte.
Zarówno dawne Królestwo Rolne, jak i tereny, które zyskały nazwę Księstwa
Trzody, miały status ziem podbitych przez ponad dwadzieścia lat. Księstwa nadbrzeżne prowadziły wobec nich gospodarkę rabunkow ˛
a. Do woli czerpały z bo-
gatych spichlerzy, sadów i stad. Dopiero królowa Hojna, wnuczka króla Bitne-go, wykazała się ogromn ˛
a tolerancj ˛
a i m ˛
adrości ˛
a, podnosz ˛
ac starszych plemion
Księstwa Trzody oraz członków dawnych rodów panuj ˛
acych Księstwa Rolnego
do godności szlachty. Poprzez aranżowane małżeństwa i nadawanie ziemi wyku-
ła przymierze pomiędzy ludem ziem śródl ˛
adowych i nadbrzeżnych. Ona pierwsza
użyła nazwy Królestwo Sześciu Księstw. Niestety, polityczne działania nie mogły rzeczywiście zjednoczyć krańcowo różnych regionów. Klimat, obyczaje, tradycje w księstwach śródl ˛
adowych pozostały bardzo odmienne od tych w księstwach nad-
brzeżnych.
Za czasów panowania króla Roztropnego rozdział między dwoma regionami
pogłębił się za spraw ˛
a potomstwa jego dwóch małżonek. Starsi synowie, Szczery
oraz Rycerski, zrodzili się z królowej Wytrwałej, szlachcianki z Księstwa Dębów, która miała krewnych także pośród szlachty Księstwa Niedźwiedziego. Była ona z krwi i kości potomkini ˛
a ludu nadbrzeżnego. Druga małżonka, królowa Skwa-
pliwa, pochodziła z Księstwa Trzody, ale korzenie jej rodu sięgały zarówno pra-dawnych władców Księstwa Rolnego, jak i odległych przodków rodu Przezornych.
479
St ˛
ad brało się często głoszone przekonanie królowej, że jej syn, ksi ˛
ażę Władczy,
miał w żyłach więcej królewskiej krwi niż jego przyrodni bracia, a co za tym idzie, większe prawa do królewskiej korony.
Gdy zabrakło następcy tronu, księcia Szczerego, a pojawiły się wieści o jego śmierci, gdy król Roztropny dogorywał, złożony śmierteln ˛
a chorob ˛
a, władza i tytuł
następcy tronu miały przejść w ręce księcia Władczego — pochodz ˛
acego z rodu
śródl ˛
adowego. Księstwa nadbrzeżne wolały się opowiedzieć za nie narodzonym
dziedzicem Szczerego, nadbrzeżnego księcia, i co było do przewidzenia, umacniać władzę w rodzie wywodz ˛
acym się z ziem nadbrzeżnych. W obliczu wojny z Zawy-
spiarzami oraz zagrożenia kuźnic ˛
a był to jedyny racjonalny wybór.

* * *
Ceremonia obwołania następcy tronu była zbyt rozwlekła. Ludzie zebrali się
na długo przed czasem, by pozwolić księciu Władczemu dokonać świetnego wej-
ścia pomiędzy rzeszą zgromadzonych oraz dostojnego wstąpienia na podwyższe-
nie, gdzie oczekiwał go drzemiący król Roztropny. Księżna Ketriken, blada ni-
czym wosk, stała za lewym ramieniem króla. Monarcha przystrojony był w bogatą
szatę oraz insygnia królewskie, ale księżna oparła się sugestiom księcia Władczego. Wysoka i sztywna, stała w prostej fioletowej sukni, przepasanej nad zaokrągla-jącym się brzuchem. Zwykłe złote koło przytrzymywało jej wystrzyżone włosy.
Gdyby nie miała na głowie tej metalowej obręczy, można by ją pomylić ze służą-