Jak cię złapią, to znaczy, że oszukiwałeś. Jak nie, to znaczy, że posłużyłeś się odpowiednią taktyką.
formalnym), które zostały wymienione w art. 146.
Zróżnicowane natomiast stanowisko należałoby zająć wobec potrzeby wyrażania przez art. 146 „środków działania" Rady Ministrów w przyjętym wyżej znaczeniu. W nawiązaniu do wcześniejszych ustaleń niniejszego opracowania należałoby uznać, że przepisy te są zbędne w odniesieniu do tych jednostek administracji rządowej, które posiadają charakter niesamodzielny, ściśle wykonawczy, hierarchicznie podporządkowany Radzie Ministrów. I bez tych sformułowań Rada Ministrów uprawniona jest wówczas do stosowania f takich działań kierowniczych, koordynacyjnych ł kontrolnych. Nie-~J wątpliwie jednak przepisy te pomyślane są również dla sytuacji występujących między rządem a innymi organami administracji rządowej (por. niżej). Należy wówczas uznać, że przepisy te spełniają wymogi wynikające z zasady legalizmu i powołują do życia wymaganą podstawę kompetencyjną do rozwijania działań o charakterze władczym i wiążącym. Dopiero to, co w art. 146 ust. 4 pozostało po „odjęciu" zeń tego, co wyżej określono jako „zadania materialne", „zadania ogólne", a także jako „środki działania" (wobec jednostek hierarchicznie podporządkowanych), stanowi konstytucyjne kompetencje sensu stricto, czyli przepisy, na podstawie których można podjąć określone działanie, w określonej formie i z określonymi skutkami. Oczywiście ujęciu temu daleko pozostaje do pełności i wiele istotnych kompetenq'i znajduje się poza jego ramami, występując tak w innych przepisach konstytucyjnych, jak i w uzupełniających je ustawach. Z art. 146 ust. 4, po takiej operacji, pozostałyby jako kompetencje sensu stricto: a) wydawanie rozporządzeń; b) uchwalanie projektu budżetu państwa; c) uchwalanie zamknięcia rachunków państwowych i sprawozdania z wykonania budżetu; d) zawieranie bądź zatwierdzanie oraz wypowiadanie umów międzynarodowych; e) coroczne określanie liczby obywateli powoływanych do służby wojskowej. 207 Pmuel Sarnecki Konkretne kompetencje konstytucyjne Rady Ministrów zawarte są dodatkowo w kilku innych przepisach konstytucyjnych (art. 149 ust. 2, art. 229, 230, 232, 234 ust. 1). Będą one przedmiotem rozważań bardziej szczegółowych w dalszej części rozdziału. 1. Podejmując w tym miejscu własną próbę określenia zakresu działania Rady Ministrów po pierwsze sądzę, że dla oddania ogólnej pozycji ustrojowej tego organu jako „władzy wykonawczej", pozycji ujętej w art. 10 Konstytucji RP, należałoby stosować określenie „ustrojowa rola Rady Ministrów". Zgodnie z wyżej poczynionymi uwagami wstępnymi należy również przyjąć (podtrzymać) tezę, że pozycja ta upoważnia Radę Ministrów do podejmowania działań o rozmaitym charakterze, składających się na ustalanie polityki państwa i kierowanie jej realizacją, czyli—jak to określa Konstytucja RP — na „prowadzenie" tej polityki, tak wewnętrznej jak i zagranicznej (w zasadzie całej tej polityki, poza sytuacjami wyraźnego uchylenia domniemania z art. 146 ust. 2). Najważniejsze z tych uchyleń to obszar polityki pieniężnej, zarządzany przez Radę Polityki Pieniężnej i obszar polityki informacyjnej, zarządzany częściowo przez KRRiT, a w pozostałym zakresie (prasa) poddany jedynie kontroli sądowej. Z formalnego punktu widzenia Rada Ministrów jest również organem o właściwości ogólnej (poza dwoma powyższymi wyjątkami) oraz organem centralnym, którego działalność rozciąga się na całe terytorium państwa.
|
WÄ…tki
|