Samoleczenie wymaga równie¿ wielu œrodków ostro¿noœci, których przestrzeganie ma ogromne znaczenie...

Twoja podœwiadomoœæ zna przyczyny twego stanu, ty chcesz je poznaæ. Dysponuje ona wszystkimi doœwiadczeniami i wiadomoœciami, które zgromadzi³a twoja pamiêæ, bêdzie wiêc nieustannie próbowa³a ciebie ochraniaæ. Przewa¿nie chodzi o le¿¹ce u podstaw takiego symptomu prze¿ycie, doœwiadczenie takie przera¿aj¹ce, ¿e zosta³o zepchniête niezwykle g³êboko, gdy¿ jego nag³e wspomnienie mog³oby okazaæ siê nie do zniesienia. S¹ to rzadkie przypadki, jakkolwiek mo¿liwe. Gdyby by³o inaczej, ka¿de takie wspomnienie by³oby niebezpieczne. Najprawdopodobniej twoja podœwiadomoœæ, broni¹c ciê, nie ujawnia³aby przykrych wspomnieñ. Mo¿esz jednak uchroniæ siê przed ka¿dym niebezpieczeñstwem tego rodzaju, zadaj¹c wczeœniej podœwiadomoœci pytanie: "Czy mogê poznaæ powody mojego stanu, nie doznaj¹c ¿adnego uszczerbku?" Jeœli odpowiedŸ bêdzie brzmia³a "tak", nie musisz siê niczego obawiaæ. Gdy jednak dostaniesz odpowiedŸ "nie", spróbuj postawiæ bardziej dok³adne pytanie: "Czy oprócz wspomnienia, którego nie mogê poznaæ, s¹ te¿ inne, które móg³bym poznaæ?" Jeœli twój stan ma jeszcze inne przyczyny, nie jest wykluczone, ¿e poznasz je, z wyj¹tkiem tej jednej.
Nastêpny œrodek ostro¿noœci polega równie¿ na zadawaniu dok³adnych pytañ podœwiadomoœci, zanim przejdziesz do ogl¹du wczeœniejszych wydarzeñ. Zadaj wiêc pytanie: "Czy mogê bezpiecznie wróciæ do tamtej chwili i przypomnieæ sobie, bez ¿adnej szkody, to, co siê wówczas sta³o?" Jeœli by³o to jakieœ wstrz¹saj¹ce zdarzenie, prawdopodobnie nie bêdziesz móg³ go poznaæ. Jest to œrodek bezpieczeñstwa, który chroni ciê przed ka¿dym mo¿liwym niebezpieczeñstwem.
Znasz ju¿ kilka technik, które nale¿y zastosowaæ w trakcie samoleczenia. Zanim jednak rozpoczniesz samoleczenie, powinieneœ przyswoiæ sobie kilka umiejêtnoœci. Najpierw naucz siê prawid³owo odpoczywaæ. Jeœli oprócz tego poznasz autohipnozê, bêdziesz móg³ du¿o szybciej zrobiæ postêpy, choæ jej opanowanie nie jest konieczne. Wiesz ju¿, jak reagujesz na emocjonalne trudnoœci, znasz tak¿e siedem czynników, które wywo³uj¹ choroby psychosomatyczne i inne cierpienia. Ich znajomoœæ daje ci wiêc siedem sposobów, które pomog¹ osi¹gn¹æ sukces. Zanim zaczniesz samoleczenie, powinieneœ ponownie przeczytaæ rozdzia³ o sugestii i przyczynach chorób.Powtórzenie siedmiu najczêstszych przyczyn zaburzeñ emocjonalnych
¯eby u³atwiæ ci pracê, jeszcze raz powtarzam, o jakie czynniki chodzi: 1) konflikt wewnêtrzny, 2) motywy, 3) sugestie przymusowe, 4) mowa cia³a, 5) identyfikacja, 6) wymierzanie sobie kary, 7) wczeœniejsze prze¿ycia. Teraz musisz siê dowiedzieæ, które z nich odgrywaj¹ najwiêksz¹ rolê w twoim przypadku. Pozosta³e mo¿esz wykluczyæ.
Zapytaj swoj¹ podœwiadomoœæ: "Czy mój stan ma jak¹œ konkretn¹ przyczynê?" (nazwij ten stan lub objaw). Jeœli ju¿ wiesz, o jaki czynnik chodzi, zapytaj nastêpnie: "Czy jest to mój sposób ucieczki?", "Czy szukam wspó³czucia i chcê zwróciæ na siebie uwagê?", "Czy przeszkadza mi to w jakimœ dzia³aniu?" Z tych informacji sam musisz wywnioskowaæ, jakie dalsze pytania postawiæ podœwiadomoœci. Konflikt wewnêtrzny mo¿e byæ bardzo powierzchowny, rozpoznasz go wiêc szybko. Jeœli tkwi g³êboko w podœwiadomoœci, mo¿e pojawiæ siê wewnêtrzny sprzeciw i nie bêdziesz móg³ bez pozwolenia podœwiadomoœci stwierdziæ, jaka jest jego przyczyna. Konflikty wewnêtrzne maj¹ bardzo wiele przyczyn. Najczêstsze z nich dotycz¹ spraw p³ci.
Kiedy zorientujesz siê, ¿e sugestie dzia³aj¹ na ciebie, postaraj siê ustaliæ czas i miejsce ich powstania. Nastêpnie dowiedz siê, czy ktoœ mia³ z tym coœ wspólnego, a jeœli tak, to kim by³a ta osoba. Spytaj, o jaki rodzaj prze¿ycia chodzi. Czy przestraszy³eœ siê? Czy mia³o to coœ wspólnego z operacj¹ lub chorob¹? Czy zdarzy³o siê to w domu czy poza domem? W szkole, u przyjació³, u lekarza? Dziêki tej metodzie mo¿esz rozpoznaæ ka¿de wczeœniejsze wydarzenie, tak¿e o charakterze traumatycznym.
Jeœli przyczyn¹ twojego stanu albo objawu, jaki mu towarzyszy, jest identyfikacja, pierwsze pytanie powinno brzmieæ: "Czy przyczyn¹ mojego stanu jest chêæ identyfikacji? Czy staram siê byæ kimœ innym?" Jeœli odpowiedŸ brzmi "tak", to spytaj, z kim i dlaczego.
Jeœli masz do czynienia z dzia³aniem mowy cia³a, zapytaj najpierw: "Czy ta dolegliwoœæ jest spowodowana jak¹œ myœl¹, która pochodzi z mojej podœwiadomoœci i w³aœnie tak siê objawia?" W zale¿noœci od rodzaju dolegliwoœci mo¿na stawiaæ np. takie pytania: "Czy mój ból g³owy ma okreœlon¹ przyczynê?" Mo¿e siê zdarzyæ, ¿e powsta³ on w wyniku chêci wymierzenia sobie kary, co nietrudno stwierdziæ. Formu³uj wiêc swoje pytania tak, ¿ebyœ dok³adnie dowiedzia³ siê, jaka jest przyczyna twojej choroby. Du¿¹ rolê odgrywaj¹ równie¿ wczeœniejsze wydarzenia, które musz¹ zostaæ rozpoznane. Ta metoda jest na tyle ogólna, ¿e za jej pomoc¹ odkryjesz w³aœciwie ka¿d¹ przyczynê. Pamiêtaj jednak, ¿e twoja œwiadomoœæ musi najpierw przetrawiæ zdobyt¹ wiedzê, co jeszcze wcale nie za³atwia sprawy. Teraz musisz skorygowaæ pogl¹dy podœwiadomoœci trzeba j¹ nastawiæ na to, ¿e objaw ust¹pi. Pomocne s¹ w tym sugestie. Zrozumienie sytuacji u³atwi duchowy proces "trawienia".
Czêsto trzeba pozbyæ siê sugestii, które rozwinê³a twoja podœwiadomoœæ. Musisz, niezale¿ne od twojej œwiadomoœci, poddaæ siê dehipnotyzacji. Podczas omawiania ró¿nych dolegliwoœci dowiesz siê o rozmaitych chorobach i historii ich powstania.
Interpretowanie snów daje równie¿ mo¿liwoœæ zrozumienia wewnêtrznych konfliktów i innych zaburzeñ naszego ¿ycia uczuciowego. Jeœli nie znamy struktury snów i ich symboliki, trudno jest stwierdziæ, jaka jest rola okreœlonego snu. Czasem wydaje nam siê, ¿e dany sen nie ma dla nas ¿adnego znaczenia. Tymczasem podœwiadomoœæ wie, dlaczego œniliœmy w ten sposób, zna ca³¹ oniryczn¹ symbolikê, poniewa¿ to ona j¹ stworzy³a.