Pola nagłówka IPX obejmują adresowanie sieci, długość, sumę kontrolną i inne informacje nagłówkowe...

Następnie pakiet przekazywany jest warstwie łącza danych.
Rysunek 12.5 pokazuje umiejscowienie nagłówków IPX i SPX w ramce Ethernet 802.3. Jest to struktura używana do przekazywania danych pomiędzy dwiema podwarstwami warstwy Internetu sieci Novell.
Rysunek 12.5. Struktura ramki Ethernet 82.3. =cnrierającej nagłówki IPX/SPX.


Komputer docelowy odwraca opisane wyżej działania. Odbiera pakiety i przekazuje je własnemu protokołowi SPX do ponownego złożenia.
Jeśli to konieczne, pakiety są ponownie grupowane w segmenty danych, przekazywane odpowiedniej aplikacji.
1.12.4.4
Warstwy łącza danych i dostępu do nośnika
W systemie Netware odpowiednikami warstw fizycznej i łącza danych OSI są warstwy dostępu do nośnika i łącza danych. Warstwa łącza danych jest bezpośrednio kompatybilna ze standardem interfejsu otwartego łącza danych (ODI). Podobnie warstwa dostępu do nośnika jest bezpośrednio kompatybilna ze wszystkimi popularnymi, znormalizowanymi protokołami dostępu do nośnika.
Ta niskopoziomowa zgodność z przemysłowymi standardami otwartymi sprawia, że system Netware ze stosem protokołów IPX/SPX może
być implementowany niemal wszędzie.
1.12.4.5
Adresowanie IPX
Adresy IPX mają długość 10 oktetów (80 bitów). Jest to znacznie więcej niż 32 bity adresu IPv4, ale mniej niż 128 bitów adresu IPv6. Każdy adres składa się z dwóch części składowych: numeru sieci o maksymalnej długości 32 bitów oraz 48-bitowego numeru węzła. Numery te są
wyrażane w notacji kropkowo-szesnastkowej. Na przykład, la2b.0000.3c4d.5e6d mogłoby być prawidłowym adresem IPX, w którym „la2b"
reprezentuje numer sieci, a „0000.3c4d.5e6d" jest numerem węzła.
Adresy IPX mogą być tworzone przez administratora sieci. Jednakże tak utworzone numery po znalezieniu się w sieci mogą spowodować występowanie konfliktów adresów. Wymyślanie numerów sieci obciąża administratora obowiązkiem ich utrzymywania i administrowania
nimi. Lepszym rozwiązaniem jest więc pozyskanie zarejestrowanych numerów sieci IPX od firmy Novell.
Jako numer hosta IPX wykorzystuje się zwykle powszechnie przypisywany adres (adres MAC) karty sieciowej (NIC). Ponieważ adresy te są unikatowe, przynajmniej w teorii i w stopniu zależnym od zapewnienia jakości przez producenta, oferują wygodną i unikatową numerację hostów.
Podobnie jak IP, protokół IPX może obsługiwać wiele jednoczesnych sesji. Stwarza to potrzebę identyfikowania określonego procesu lub programu, który bierze udział w danej sesji. Identyfikację osiąga się dzięki stosowaniu 16-bitowego numeru „gniazda" w nagłówku IPX.
Numer gniazda jest analogiczny do numeru portu w protokole TCP/IP.
1.12.4.6
Wnioski dotyczące IPX/SPX
Firma Novell Inc. zaobserwowała, jak pozycja rynkowa będącego jej własnością stosu protokołów IPX/SPX słabnie pod naporem
konkurencji. Gdy dostępne stały się stosy protokołów otwartych, takich jak OSI, IP i inne, pozycja IPX/SPX bardzo na tym ucierpiała.
Dostępne w handlu pakiety oprogramowania wspomagającego prace biurowe również wpłynęły na sprzedaż produktów firmy Novell.
Będące jej własnością, ściśle połączone ze sobą serie produktów zapewniły początkowy sukces, ale stały się ciężarem w warunkach rynku ceniącego otwartość i współoperacyjność.
Novell zademonstrował swoje zaangażowanie w staraniach o odzyskanie utraconej pozycji, czyniąc IPv6 domyślnym protokołem przyszłych wersji systemu Netware. Aby pomyślnie wprowadzić tę zmianę strategii, Novell musi zapewnić kompatybilność między protokołami IPv6 i IPX/SPX. By osiągnąć ten cel, Novell blisko współpracował z Grupa Roboczą ds. Technicznych Internetu podczas projektowania IPv6.
Dzięki temu wiele usług IPX stało się integralną częścią Ipv6.
Przygotowawszy grunt pod przyszłość, Novell musi teraz umożliwić bezbolesną migrację obecnego stosu protokołów i zestawu aplikacji do nowego środowiska. Co więcej. powinien także dostarczyć produkty i usługi podnoszące wartość wykorzystywania platformy sieci otwartej.
Dla firny Novell wizją na przyszłość jest dostarczenie usługi katalogów sieciowych (ang. NDS - Network Directory Service) i powiązanych produktów dla dwóch grup użytkowników: środowiska Internetu i korporacyjnych intranetów.
Usługa NDS oferuje jeden, globalny, logiczny widok na wszystkie usługi i zasoby sieciowe. Umożliwia to użytkownikom dostęp do tych usług i zasobów po wykonaniu pojedynczego logowania, niezależnie od lokalizacji użytkownika czy zasobów.