które dekoracje architektoniczne zamku na Wawelu...

Jak cię złapią, to znaczy, że oszukiwałeś. Jak nie, to znaczy, że posłużyłeś się odpowiednią taktyką.
B. był najwybitniejszym pracującym w Polsce wł. artystą renesansowym.
H. i S. Kozakiewiczowie Renesans w Polsce, Warszawa 1976.
Beuys [bojs] Joseph, ur. 1921, zm. 1986, niem. rzeźbiarz, rysownik i twórca per-formance, wpływowy przedstawiciel awangardy eur. w latach siedemdziesiątych i osiemdziesiątych. Podczas II wojny światowej był pilotem Luftwaffe i został strącony nad terytorium Związku Radzieckiego, a następnie uratowany przez Tatarów, którzy natarli go tłuszczem i zawinęli w wojłok. Przeżycia te stały się później ważnym tworzywem sztuki B. Po wojnie B. wstąpił do akademii w Diissel-dorfie na wydział rzeźby. W 1961-72 pełnił w akademii obowiązki tzw. wolnego profesora w pracowni rzeźby monumentalnej, zdymisjonowany w następstwie zorganizowania strajku okupacyjnego. Od początku lat sześćdziesiątych był czynnym uczestnikiem międzynarodowego ruchu fluxus. Występował przeciw tradycji i profesjonalizacji sztuki, na rzecz skrajnego egalitaryzmu tworzenia. Zaangażowany w sprawy publiczne, tworzył instytucje społeczne, polityczne i dydaktyczne poszukujące alternatywnych programów działania. Głosił pierwszeństwo aktu twórczego wobec dzieła artystycznego. Uważał, że sztuka używa materialnych nośników jedynie do przekazania "energii mentalnej". Swoje akcje i wystąpienia zaopatrywał w rozbudowane komentarze i wyjaśnienia. Akcje artystyczne, które budował na własnej osobie stanowiącej "nośnik znaczeń", definiował jako czysty akt twórczy. Jedną z najgłośniejszych była urządzona w 1965 w Galerie Schmela w Diisseldorfie akcja W jaki sposób wyja-
Boceioni
śnie obrazy martwemu zającowi. W 1981 przekazał zespół prac i dokumentacji do Muzeum Sztuki w Łodzi w ramach akcji, którą nazwał Przesyłka do Polski 1981.
J. Beuys Teksty, komentarze, wywiady. Warszawa 1990.
Blake [blejk] William, ur. 1757, zm. 1827, ang. poeta i wizjoner romantyczny, grafik, ilustrator, malarz. Pracował jako czeladnik w zakładzie rytowniczym, gdzie poznał techniki graficzne. W 1778 podjął naukę w akademii królewskiej. Sztychując zabytki rzeźbiarskie Westminsteru, uległ fascynacji średniowieczem. Duży wpływ wywarła na B. wizjonerska sztuka oraz osobiste kontakty z J. H. Fiissiim i ang. rzeźbiarzem i rysownikiem J. Flax-manem. Twórczość plastyczna B. była związana z literaturą: wykonywał ilustracje do utworów poetyckich (Noce E. Younga), także do Boskiej komedii Dantego, Raju utraconego J. Miliona i do biblijnej Księgi Hioba. Główną część jego dzieł stanowią jednak ilustracje i oprawa typograficzna własnych utworów poetyckich czy poematów filozoficznych {Pieśni niewinności, Zaślubiny Nieba i Pieklą, Ameryka, Jeruzalem). Na podstawie lektury Biblii i pism teozoficznych (filozofi-czno-rel.-mistycznych), gł. E. Swedenbor-ga, B. wypracował własny system rel.-fi-lozoficzny oraz związaną z nim oryginalną koncepcję dziejów świata i historii zbawienia. Jej wizualnemu przekazowi służył skomplikowany system symboli i motywów czerpanych z tradycji chrześcijańskiej, pism mistycznych, ale też z innych religii i mitologii. Forma prac B., zaskakująca inwencją kompozycyjną i zastosowaniem własnych technik graficznych, ujawnia wpływ kultu Michała Anioła i linearnego klasycyzmu Flaxma-na oraz sztuki gotyckiej. Osobliwa twórczość B., prawie nie zauważona przez
współczesnych, została odkryta w 2. pot. XIX w. i wzbudziła zainteresowanie pre-rafaelitów i symbolistów.
W. Blake Poezje wybrane. Warszawa 1972. W. Blake Zaślubiny Nieba i Pieklą, w. Manifesty romantyzmu 1790-1830. Anglia. Niemcy, Francja, Warszawa 1975. A. Konopacki William Blake, Warszawa 1987.
WÄ…tki
Powered by wordpress | Theme: simpletex | © Jak ciÄ™ zĹ‚apiÄ…, to znaczy, ĹĽe oszukiwaĹ‚eĹ›. Jak nie, to znaczy, ĹĽe posĹ‚uĹĽyĹ‚eĹ› siÄ™ odpowiedniÄ… taktykÄ….