ďťż

§ 2...

Jak cię złapią, to znaczy, że oszukiwałeś. Jak nie, to znaczy, że posłużyłeś się odpowiednią taktyką.
Jeżeli oskarżony nie stawił się na rozprawę, odczytuje się uprzednio złożone jego wyjaœnienia. Przepis art. 396 § 2-4 stosuje się odpowiednio.
Art. 480. Rozprawy głównej nie można przeprowadzić w czasie nieobecnoœci oskarżonego, jeżeli usprawiedliwiwszy swe niestawiennictwo wnosił o odroczenie rozprawy.
Art. 481. (341) Wyrokiem zaocznym można orzec tytułem œrodka zabezpieczajšcego jedynie przepadek przedmiotów.
Art. 482. § 1. Wyrok zaoczny doręcza się oskarżonemu. W terminie 7 dni od doręczenia odpisu wyroku zaocznego oskarżony może wnieœć sprzeciw, w którym powinien usprawiedliwić swojš nieobecnoœć na rozprawie. Może on połšczyć ze sprzeciwem wniosek o uzasadnienie wyroku na wypadek nieprzyjęcia lub nieuwzględnienia sprzeciwu.
§ 2. Sšd nie uwzględni sprzeciwu, jeżeli uzna nieobecnoœć oskarżonego na rozprawie za nie usprawiedliwionš. Na postanowienie to służy zażalenie.
§ 3. Uwzględnienie sprzeciwu powoduje ponowne rozpoznanie sprawy. Wyrok zaoczny traci moc, gdy oskarżony lub jego obrońca stawi się na rozprawę.
Art. 483. (342) Jeżeli po rozpoczęciu przewodu sšdowego okaże się, że sprawa nie podlega rozpoznaniu w postępowaniu uproszczonym, sšd za zgodš oskarżonego rozpoznaje sprawę w dalszym cišgu w postępowaniu zwyczajnym.
Art. 484. § 1. (343) Każdorazowa przerwa w rozprawie może trwać nie dłużej niż 21 dni.
§ 2. (344) Jeżeli sprawy nie można rozpoznać w terminie wskazanym w § 1, sšd rozpoznaje sprawę w dalszym cišgu w postępowaniu zwyczajnym.
ROZDZIAŁ 52
POSTĘPOWANIE W SPRAWACH Z OSKARŻENIA PRYWATNEGO
Art. 485. W sprawach z oskarżenia prywatnego stosuje się przepisy o postępowaniu uproszczonym, z zachowaniem przepisów niniejszego rozdziału. Przepisu art. 470 nie stosuje się.
Art. 486. (345) (uchylony).
Art. 487. Akt oskarżenia może ograniczyć się do oznaczenia osoby oskarżonego, zarzucanego mu czynu oraz wskazania dowodów, na których opiera się oskarżenie.
Art. 488. § 1. Policja na żšdanie pokrzywdzonego przyjmuje ustnš lub pisemnš skargę i w razie potrzeby zabezpiecza dowody, po czym przesyła skargę do właœciwego sšdu.
§ 2. Na polecenie sšdu Policja dokonuje okreœlonych przez sšd czynnoœci dowodowych, po czym ich wyniki przekazuje sšdowi. Przepis art. 308 stosuje się odpowiednio.
Art. 489. § 1. Rozprawę głównš poprzedza posiedzenie pojednawcze, które prowadzi sędzia.
§ 2. (346) Na wniosek lub za zgodš stron sšd może zamiast posiedzenia pojednawczego wyznaczyć odpowiedni termin dla przeprowadzenia postępowania mediacyjnego. Przepis art. 23a stosuje się odpowiednio.
Art. 490. § 1. Posiedzenie pojednawcze rozpoczyna się wezwaniem stron do pojednania.
§ 2. W protokole posiedzenia pojednawczego należy w szczególnoœci zaznaczyć stanowisko stron wobec wezwania do pojednania oraz wyniki przeprowadzonego posiedzenia pojednawczego; jeżeli doszło do pojednania, protokół podpisujš także strony.
Art. 491. § 1. Niestawiennictwo oskarżyciela prywatnego i jego pełnomocnika na posiedzenie pojednawcze bez usprawiedliwionej przyczyny uważa się za odstšpienie od oskarżenia; w takim wypadku prowadzšcy posiedzenie postępowanie umarza.
§ 2. W razie nie usprawiedliwionego niestawiennictwa oskarżonego prowadzšcy posiedzenie pojednawcze kieruje sprawę na rozprawę głównš, a w miarę możnoœci wyznacza od razu jej termin.
Art. 492. § 1. W razie pojednania stron postępowanie umarza się.
§ 2. Jeżeli do pojednania doszło w wyniku mediacji, przepis art. 490 § 2 stosuje się odpowiednio.
Art. 493. W toku posiedzenia pojednawczego lub w wyniku mediacji dopuszczalne jest pojednanie się obejmujšce również inne sprawy z oskarżenia prywatnego, toczšce się pomiędzy tymi samymi stronami.
Art. 494. § 1. Równoczeœnie z pojednaniem strony mogš zawrzeć ugodę, której przedmiotem mogš być również roszczenia pozostajšce w zwišzku z oskarżeniem.
§ 2. Ugoda zawarta na posiedzeniu pojednawczym jest tytułem egzekucji sšdowej po nadaniu przez sšd klauzuli wykonalnoœci.
Art. 495. § 1. W razie niedojœcia do pojednania kieruje się sprawę na rozprawę głównš, a w miarę możnoœci wyznacza od razu jej termin, chyba że zachodzi potrzeba skierowania sprawy na posiedzenie w celu innego rozstrzygnięcia.
§ 2. Strony obecne na posiedzeniu powinny zgłosić wnioski dowodowe.
§ 3. (347) (uchylony).
Art. 496. § 1. Postępowanie w sprawach z oskarżenia prywatnego umarza się za zgodš oskarżonego, jeżeli oskarżyciel prywatny odstšpi od oskarżenia przed prawomocnym zakończeniem postępowania.
§ 2. Zgoda oskarżonego nie jest wymagana, jeżeli oskarżyciel prywatny odstšpi od oskarżenia przed rozpoczęciem przewodu sšdowego na pierwszej rozprawie głównej.
§ 3. Niestawiennictwo oskarżyciela prywatnego i jego pełnomocnika na rozprawie głównej bez usprawiedliwionych powodów uważa się za odstšpienie od oskarżenia.
Powered by wordpress | Theme: simpletex | © Jak cię złapią, to znaczy, Ĺźe oszukiwałeś. Jak nie, to znaczy, Ĺźe posłuĹźyłeś się odpowiednią taktyką.