Ross poczekał, aż Luroc się usadowi, po czym zajął miejsce po jego prawej stronie...

Jak cię złapią, to znaczy, że oszukiwałeś. Jak nie, to znaczy, że posłużyłeś się odpowiednią taktyką.

Ton, który siedział dokładnie naprzeciwko nich, mężczyzna w średnim wieku, ciężko zbudowany, o aroganckim wyglądzie bardzo się nachmurzył.
Władca Krainy Szafiru dostrzegł jego spojrzenie i zesztywniał, a jego oczy rzucały czarne błyskawice.
— Kapitan A Murdock broni tych gór, które teraz osłaniają ten obóz. Jeśli tylko jeden z nas może usiąść, to ja musiałbym wstać i stanąć za nim.
Skarcony ton zaczerwienił się i spojrzał w inną stronę. Gumion szybko się podniósł.
— Pokój wam, tonie Lurocu i kapitanie. Dla przedstawicieli waszej domeny przygotowano dwa miejsca. Rada potrzebuje opinii obu.
Luroc skinął głową i odprężył się. Nie zazdrościł tonowi Krainy Wierzb zadania kontrolowania wszystkich zaproszonych tonów było ich bardzo wielu, a każdy miał swoje własne poglądy. Był rad, że nie wstąpił do konfederacji i występował jako jej sojusznik.
Nie było już dalszych trudności. I Carloc złożył sprawozdanie z przebiegu wojny i wyraził opinię, że nastąpiła pewna zmiana — I w serca i umysły wrogów powoli zaczął się wkradać strach. Jeśli i przeciwnik dobrze zaplanuje operacje i szczęście będzie mu sprzyjać, to w nadchodzącym roku wojna się skończy, a przynajmniej skończą się najbardziej zażarte walki.
Ton zapytał Rossa o opinię. Murdock potwierdził nadzieje wodza konfederacji i dodał, że jego zdaniem trzeba wzmóc nacisk na najeźdźców i nękać ich, dopóki zima nie stanie się tak ostra, że trzeba będzie przerwać wszelkie aktywne działania wojskowe.
Ross popatrzył po kolei na każdego z obecnych.
— Zrozumcie — powiedział poważnie, gdy przeszedł do wniosków — wygramy, a przynajmniej mamy szansę wygrać, ale musimy! walczyć jak nigdy przedtem, kiedy uda nam się zepchnąć ich do zatoki. Zanthor będzie musiał wtedy wysłać do walki zastępy Dworu Kondora wojujące z nieprawdopodobnym zapałem.
Zmarszczył brwi.
— Kiwacie głowami, ale my, w Krainie Szafiru, spotkaliśmy się już z nimi w walce — wy jeszcze nie. Wszystko, co wycierpieli wasi żołnierze do tej pory, nawet najcięższe starcia, jest niczym innym jak tylko próbą, przygotowaniem do tego, z czym przyjdzie się wam zmierzyć, kiedy zetkniecie się bezpośrednio z hufcami Dworu Kondora. Sama przewaga liczebna może się okazać niewystarczająca.
— Czy to twoi przyjaciele, że tak bardzo ich chwalisz? — zapytał jeden z tonów z rozdrażnieniem.
Ross spojrzał na niego chłodno.
— To moi najwięksi wrogowie — odparł w końcu — ale obrażałbym siebie i moich towarzyszy broni, a także umacniałbym was w fałszywym poczuciu bezpieczeństwa, za które zapłacilibyście później słono, gdybym inaczej się o nich wyrażał. Bez względu na to, co myślimy o ich wodzu i ich sprawie, siły Dworu Kondora składają się z dzielnych ludzi, zaprawionych w walce. Nie poddają się, dopóki nie stracą życia lub świadomości.
— Stan tych, których nam przysłałeś jest najlepszym dowodem prawdziwości twoich słów — powiedział z goryczą ton I Carlroc. — Cóż za marnotrawstwo, cóż za karygodne marnotrawstwo walecznych wojowników!
— Ich nieustępliwość właściwie nie powinna nas dziwić — powiedział agent. — Kochają swoich przyjaciół, a Zanthor wmówił im, że zabijemy każdego z nich za rzeź, jaką urządzili na początku wojny, kiedy wydawało się, że ich pochodu nie da się powstrzymać. Nie mają powodu, żeby wątpić w jego słowa, jeśli się weźmie pod uwagę, jak sami się zachowują. Zanthor trzyma ich z dala od najemników, którzy szybko wyjaśniliby im, jak sprawy naprawdę wyglądają.

Narada powinna się już skończyć, ale ku niezadowoleniu Rossa, który coraz bardziej tracił cierpliwość, dyskusja wlokła się bez końca. Wszyscy zjednoczeni tonowie uważali, że wrogowi kończą się już siły i zapasy i że wiosną nadejdzie szybkie zwycięstwo. Ostrzeżenia Murdocka, że może ono być kosztowne, nie zmąciły ich entuzjazmu i zaostrzających się apetytów na łupy, które chcieli sobie zapewnić po zakończeniu wojny. Większości nie spodobał się pomysł nadwyrężania zasobów w stopniu większym, niż do tej pory, żeby trzymać w szachu pokonanego już ich zdaniem wroga, zanim zada mu się cios ostateczny.

Wątki

Powered by wordpress | Theme: simpletex | © Jak cię złapią, to znaczy, że oszukiwałeś. Jak nie, to znaczy, że posłużyłeś się odpowiednią taktyką.