padku i Historii...

Jak cię złapią, to znaczy, że oszukiwałeś. Jak nie, to znaczy, że posłużyłeś się odpowiednią taktyką.

To będzie kosztowało pięćset funtów w złocie lub pięć funtów rubinów, płatne z góry.
— Co takiego?
— A dlaczego by nie? — zapytał lodowato Carolinus. — To uczciwa cena.
— Ależ ja. . . — Jim prawie wyjąkał — nie mam złota. . . ani rubinów.
— Nie traćmy czasu! — rzucił przez zęby Carolinus. — Jasne, że masz. Jaki
byłby z ciebie smok, gdybyś nie posiadał skarbów?
— Ale to prawda! — upierał się Jim. — Może ten Gorbash ma gdzieś jakieś
skarby. A jeśli nawet, to i tak nie wiem gdzie.
— Bzdura. Mimo to chcę być rozsądny. Czterysta sześćdziesiąt funtów w zło-
cie.
— Przecież mówię, że nie mam skarbu.
— Dobrze. Czterysta dwadzieścia pięć, ale ostrzegam cię, że ani funta mniej.
Nie mogę pobierać niższych honorariów i jednocześnie utrzymywać się z tego.
— Nie mam skarbu!
— Czterysta, wobec tego, i niech klątwa czarodzieja. . . zaraz, zaraz. Chcesz
przez to powiedzieć, że naprawdę nie wiesz, gdzie znajduje się ten skarb Gorbasha?
— To właśnie usiłowałem ci powiedzieć.
— Jeszcze jeden klient po prośbie! — wybuchnął Carolinus, wściekle wygra-
żając w powietrzu kościstymi pięściami. — Co się dzieje w Wydziale Kontroli?
28
Odpowiedzcie mi!
— Przykro nam — odparł ten sam tubalny głos znikąd.
— No, tak! — sapnął Carolinus, uspokoiwszy się nieco. — Żeby to się więcej
nie powtórzyło, przynajmniej przez najbliższe dziesięć dni. — Ponownie zwrócił
się do Jima: — Nie masz w ogóle nic, czym mógłbyś zapłacić?
— No cóż — zaczął ostrożnie Jim — myślałem właśnie o twoim bolącym
brzuchu. . . Czy ból przechodzi po jedzeniu?
— Tak — przyznał Carolinus — istotnie przechodzi na jakiś czas.
— Chyba masz dolegliwość, którą tam, skąd pochodzimy, nazywają wrzodem
żołądka. Ludzie, którym życie i praca upływają w dużym napięciu nerwowym,
często na to cierpią.
— Ludzie? — Carolinus popatrzył na niego podejrzliwie. — Czy smoki?
— W moim świecie nie ma żadnych smoków.
— No już dobrze, dobrze — rzekł Carolinus w rozdrażnieniu — nie musisz
aż tak naciągać prawdy. Wierzę ci w kwestii tego diabła w żołądku. Tak się tylko upewniałem, czy wiesz, o czym mówisz. Napięcie nerwowe — ot, co! Jak egzor-cyzmujecie te wrzody?
— Mlekiem — odparł Jim — szklanka krowiego mleka sześć do ośmiu razy
dziennie, aż objawy ustąpią.
— Ha!
Carolinus obrócił się na pięcie, pomknął ku ściennej półce i zdjął z niej czarną butelkę. Odkorkował ją i do zakurzonej szklanej czary nalał czegoś, co przypominało czerwone wino. Następnie uniósł czarę pod światło.
— Mleko — powiedział.
Czerwony płyn stał się biały. Wypił go duszkiem.
— Hmmm! — stał z głową przekrzywioną na bok i czekał. — Hmmm. . .
Powoli jego broda rozstępowała się w uśmiechu.
— Ależ tak, doprawdy wierzę — wyrzekł niemal łagodnie — to pomaga. Tak,
na Moce! Pomaga!
Odwrócił się, cały rozpromieniony.
— Wyśmienite! Krowia natura mleka działa wyjątkowo powściągająco na
gniew wrzodu, który, nawiasem mówiąc, musi być członkiem rodu Demonów
Ognia, jeśli się dobrze nad tym zastanowić. Gratulacje, Gorbash lub Jim czy też jeszcze inaczej. Będę wobec ciebie szczery. Kiedy wspomniałeś, że byłeś asystentem w college’u, nie uwierzyłem ci. Ale teraz wierzę. Od tygodni już nie widzia-
łem równie świetnego popisu magii leczniczej. Dobrze, a teraz — zatarł kościste dłonie — do pracy nad twoją sprawą.
— Jeśli to możliwe. . . — powiedział Jim — gdybyś zechciał zahipnotyzować
nas oboje jednocześnie. . .
Siwe brwi Carolinusa wystrzeliły w górę jak spłoszone króliki.
29
— Jajko mądrzejsze od kury! — syknął. — Na Moce! Oto co dolega dzisiej-szemu światu: nieuctwo i anarchia!
Pogroził Jimowi długim, niezbyt czystym palcem.
— Smoki hasają tędy i owędy, rycerze hasają owędy i tędy; durnie, olbrzymy,
orki, piaszczomroki oraz inne dziwolągi i wybryki natury uprawiają ten swój ho-kuspokus najlepiej, jak umieją, byle tylko zastraszyć choć maleńką cząstkę świata.
Każdy zuchwalec i asystent w swym zaślepieniu stawia się na równi z Magistrem
Sztuki. To nie do zniesienia!
Jego oczy zapłonęły jak żywe ognie.
— Nie myślę tego dłużej znosić. Będziemy mieli porządek i spokój, i Sztukę,
i Naukę, nawet jeśli będę musiał wywrócić wszystko na drugą stronę!
— Ale sam mówiłeś, że za pięćset, to znaczy czterysta funtów w złocie. . .
— Wtedy chodziło o transakcję, teraz — o etykę! Carolinus pochwycił kilka
włosów z brody i przez chwilę — je żuł.
— Myślałem — rzekł wreszcie — że potargujemy się trochę o cenę, aż zorien-
tuję się, ile jesteś wart. Lecz teraz, gdy odpłaciłeś mi tym zaklęciem na wrzód. . .

Wątki

Powered by wordpress | Theme: simpletex | © Jak cię złapią, to znaczy, że oszukiwałeś. Jak nie, to znaczy, że posłużyłeś się odpowiednią taktyką.