Niziołek ponownie lekko uścisnął rękę krasnoluda i położył ją na jego piersi...

Jak cię złapią, to znaczy, że oszukiwałeś. Jak nie, to znaczy, że posłużyłeś się odpowiednią taktyką.

Przez chwilę nie widział, by się poruszała i zastanowił się, czy krasnolud w ogóle go słyszał, czy też może już odszedł.
Lecz wtedy Bruenor wciągnął powietrze.
Nie, jeszcze nie odszedł.
Regis poklepał dłonie krasnoluda i załamany wyszedł z sali, usiłując odzyskać równowagę ducha. Szedł szybko korytarzami świadom, że już jest spóźniony na spotkanie z Galenem Firthem z Nesme. Wciąż nie wiedział, jak powinien rozmawiać z tym zapalczywym wojownikiem. Jaką pomoc mógł mu ofiarować, skoro Mithrilowa Hala była w tak trudnej sytuacji? Wschodnie wrota zostały zamknięte – krasnoludy zawaliły nawet położone bliżej nich tunele, by upewnić się, że każdy wróg, próbujący się tamtędy przedostać, będzie musiał się przedzierać przez dwadzieścia stóp kamieni.
Doniesienia z północy również nie były optymistyczne – Banak Brawnanvil mówił, że nie wie, jak długo jeszcze zdoła się utrzymać. Giganci stawiali katapulty na zachodniej grani. Obawiał się, że wkrótce jego oddziały znajdą się pod potężnym ostrzałem.
Poprosił Regisa, by przeniósł siły, które znajdowały się na zachodnim krańcu Doliny Strażnika na północ, by opanowały grań od zachodu. W tej prośbie kryło się jednak ostrzeżenie: o ile jest to wykonalne. Nawet Banak, postawiony w coraz gorszym położeniu, rozpoznawał niebezpieczeństwo kryjące się w takiej taktyce. Nie tylko jednej z dwóch pozostałych na powierzchni armii groziłoby wówczas zniszczenie, ale też takie posunięcie wymagałoby zabrania wojsk z Doliny Strażnika. Regis ryzykował pozostawienie szerokiej ścieżki, wiodącej wprost do zachodniej bramy Hali.
Nesme broniło się z trudem – albo może nawet już zostało zdobyte – więc niziołek musiał zabezpieczyć zachodnie wejście przed potencjalnym przeciwnikiem nadchodzącym z południa.
Zbyt wiele spraw naraz przelatywało przez głowę niziołczego namiestnika. Musiał stawić czoła zbyt wielu problemom. Przez większość czasu ledwo wiedział, gdzie się znajduje. Tak naprawdę marzył, by zjeść jakiś solidny posiłek albo dwa i położyć się w ciepłym łóżku, nie mając poważniejszych decyzji do podjęcia poza tym, co chce zjeść na śniadanie.
Czując ciężar tych wszystkich spraw na swoich malutkich ramionach, Regis zaczął się odwracać. Ale zatrzymał się i znów spojrzał na rozświetloną blaskiem świec komnatę, gdzie leżał król Bruenor, i przypomniał sobie to, co powiedział umierającemu przyjacielowi.
Niziołek natychmiast wyprostował plecy, poczucie obowiązku dodało mu sił. Swojej obietnicy nie złożył od niechcenia i w rzeczy samej był winien Bruenorowi przynajmniej tyle, a pewnie i więcej.
Najpierw najważniejsze, uznał Regis, i szybszym, bardziej zdecydowanym krokiem ruszył na spotkanie z Galenem Firthem. Odnalazł mężczyznę w sali przyjęć, mniejszej i bardziej przytulnej niż wielka sala. Wyposażono ją w wygodne krzesła – trzy tapicerowane siedziska z szerokimi oparciami i podpórkami na ręce – ustawione na grubym dywanie zdobionym wzorem spienionego kufla, herbem rodu Battlehammer. Prócz tego w kwadratowym pomieszczeniu znajdował się kamienny kominek, na którym płonął miły ogień.
Mimo wszelkich wygód, Galen Firth spacerował niecierpliwie z rękami splecionymi za plecami. Cały czas kręcił palcami i wpatrywał się w podłogę. Regis nie mógł się nie zastanawiać, czy ten człowiek kiedykolwiek nie był zirytowany.
– Miło znów cię widzieć, Galenie Firth z Nesme – powiedział namiestnik, wchodząc do komnaty. – Wybacz mi proszę, spóźnienie, lecz wiele ważnych spraw wymaga mojej uwagi.
– Twoje spóźnienie tego dnia jest bardziej wybaczalne niż opieszałość Mithrilowej Hali w odpowiedzi na rozpaczliwe prośby Nesme – odpowiedział dość ostro mężczyzna.
Regis westchnął, przeszedł obok Galena i opadł na jedno z krzeseł. Kiedy wojownik nie zrobił żadnego ruchu, by do niego dołączyć, niziołek znacząco wskazał na krzesło naprzeciw siebie, na prawo od kominka.
Nie mrugając i nie odrywając spojrzenia od niziołka, jeździec z Nesme podszedł do krzesła.
– A czego ode mnie oczekujesz? – spytał Regis, gdy Galen w końcu usiadł.
– Wyślij armię krasnoludów na pomoc Nesme, byśmy mogli zepchnąć trolle z powrotem w ich mętne wody i odzyskać moje miasto.

Wątki

Powered by wordpress | Theme: simpletex | © Jak cię złapią, to znaczy, że oszukiwałeś. Jak nie, to znaczy, że posłużyłeś się odpowiednią taktyką.