E

S³odkowska: Instytut Bibliograficzny w Polsce. Warszawa 1964. - EWoK. Wroc³aw 1971.
H. S.
Instytut Bibliotekoznawstwa i Informacji Naukowej Uniwersytetu Warszawskiego, jednostka organiza-
informatyka
140
rów z ró¿nych bibl. poi. przez mikrofilmowanie, publikuje od 1950 „Katalog Mikrofilmów" (do 1975 — 16 zesz.), w którym wykazuje najczêœciej zmikrofilmowane zbiory jednej bibl. (np. nr 10-11 — rpsy Bibl. Czartoryskich w Krakowie, nr 14 — rpsy Bibl. Seminarium Duchownego- w Pelplinie) albo dotycz¹ce jednego typu dokumentów, np. muzykalia (nr 8, 9. 12), stare druki (13), czasop. (15). Pojawiaj¹ siê te¿ i. o nowych specjalnych typach dokumentów, np. wyd. przez CIINTE Ksiêgi adresowe, katalogi miêdzynarodowych targów i wystaw w zbiorach informacji nauk.-technicznej (1968). Oddzieln¹ grupê i. stanowi¹ *katalogi centralne, zarówno o zakresie ogólnym (oddzielne dla ksi¹¿ek i czasop. zagranicznych), jak te¿ regionalne czy ograniczone do jednej dziedziny b¹dŸ rodzajów dokumentów. Do grupy i. o z. mo¿na te¿ zaliczyæ katalogi wystaw, organizowanych przez bibl. przewa¿nie z w³asnych zasobów; niektóre z nich starannie opracowane i bogato ilustrowane maj¹ trwa³¹ wartoœæ dokumentacyjn¹ (na wyró¿nienie zas³uguj¹ przedwojenne i powojenne katalogi wystaw Bibl. Jagielloñskiej i Narodowej).
W. Hahn: Bibliografia bibliografii polskich. Wroc³aw 1966 (Dz. drugi. V. Katalogi bibliotek). - H. Chamerska: Osi¹gniêcie w zakresie informacji o polskich zbiorach bibliotecznych w 1. 1944-1964. .iPrzegl¹d Biblioteczny" 1964 z. 1/2.
H. S.
informatyka, zespó³ dyscyplin naukowych i technicznych zajmuj¹cych siê *przetwarzaniem danych, zw³aszcza przy u¿yciu œrodków automatycznych. W tym znaczeniu termin i. zastosowany zosta³ po raz pierwszy w jêz. fr. w znaczeniu „computer science". Definicjê tê podaje PN-71/T-01016 (na podstawie prac ISO/TC 97/SC 1 „Vocabulary of data processing"), a odnosi siê g³ównie do informacji dla potrzeb zarz¹dzania, tj. uwzglêdniaj¹cej informacjê naukow¹, jak i uzyskiwan¹ w bezpoœredniej dzia³alnoœci zainteresowanej instytucji (przedsiêbiorstwa). W Polsce termin i. zosta³ m. in. u¿yty w Uchwale ftady Ministrów nr 33 z 12.11 1971 i zdefiniowany nastêpuj¹co: „Ca³okszta³t prac nad: zbieraniem, przetwarzaniem, przechowywaniem i przekazywaniem zakodowanej informacji, opracowywaniem i wykorzystywaniem w gospodarce narodowej systemów automatycznego przetwarzania danych oraz zapewnieniem potrzebnych do tego celu œrodków technicznych". Dla krajowej organizacji i koordynacji prac w dziedzinie i. w szczególnoœci w zakresie systemów informatycznych dla celów zarz¹dzania, automatyzacji obliczeñ numerycznych, kompleksowej automatyzacji procesów technologicznych, automatyzacji prac in¿ynierskich i procesów projektowania, automatyzacji informacji naukowej, technicznej i ekonomicznej, wykorzystania systemów transmisji danych — powo³ano Krajowe Biuro Informatyki, a dla rozwi¹zywania poszczególnych zadañ utworzono szereg jednostek organizacyjnych, m. in. Oœrodek Badawczo-Rozwojowy Informatyki, którego g³ównym przedmiotem dzia³ania s¹ prace w zakresie zastosowañ i. oraz prognozowanie jej rozwoju, w szczególnoœci zastosowañ i rodzajów sprzêtu informatycznego oraz Zjednoczenie Informatyki dla prowadzenia dzia³alnoœci us³ugowej i badawczej w dziedzinie i. Powo³ano równie¿ Pañstwow¹ Radê Informatyki jako organ
opiniodawczo-doradczy Rady Ministrów w dziedzinie i.
Pomiêdzy terminami i. oraz *informacja naukowa nastêpuje z jednej strony coraz g³êbsze ³¹czenie nadawanych im znaczeñ b¹dŸ zamienne stosowanie tych terminów, z drugiej — ró¿nicowanie ich znaczeñ. Informacja naukowa rozwija siê przede wszystkim wokó³ Ÿróde³ informacji, tj. dokumentów, natomiast i. jako „computer science" wokó³ 'maszyny matematycznej.
E. Kofler: O wartoSci informacji. Warszawa 1968. -*• L. Bri-llouin: Nauka a teoria informacji. Warszawa 1969. — J. C. R. Licklider: Biblioteki przysz³oœci. Warszawa 1970.
M. i K. L. initium zob. incipit.